Category: కవితలు

వెన్నెల రాత్రి నలనల్లటి తారు రోడ్లపైనడిచి, నడిచి ఇక నడవలేక సొమ్మసిల్లిన నడివయసు వాడు నెర్రెలు వారిన భూమిలాంటి పగిలిన పాదాల…

కడుపులోని ఆకలిచెట్టుకురాలిన ఎండుటాకులెన్నోమెతుకువేసిన బాటెంటఎంతనడిచినా దూరం తరగడం లేదు ఉన్నోడిపిల్లులకు, కుక్కలకు మాస్కులు,మర్యాదలుఏమీలేని దానయ్యల, వలస బతుకుల ప్రాణాలు మాత్రం ఫ్రీ……

మీ ఊర్లోనువ్వో కాంతిపుంజం…నా గేరిలోనేనో వెలుగు రేఖను… చుట్టూతా అన్నీబూడిద రాల్చిన ఉల్కలే… నెర్రెలుబారినఈ నేలుంది చూడూదగాపడ్డాదశాబ్దాల దాహార్తి కోసంమొగులుకేకళ్లప్పగించి కాపలా…

నీ కడుపులో ఉన్నతొమ్మిది నెలలేనమ్మాజీవితంలో నేను పొందినస్వేచ్ఛా కాలం ఏ క్షణానభూమి మీద పడ్డానోనా నల్ల రంగే నాకు శాపమయ్యిందిఊహించని మృత్యుకూపాన్నినా…

– అసాంగ్ వాంఖడే ఇదుగో నీకు నా కానుక తీసుకోనీ మనువు నన్ను చాలా మలినపరిచాడు కదూ…నీ సంకుచిత బుద్ధి నన్ను…

లేకుండా ఉండటం, వీరులకే చేతనవును — కె. శివారెడ్డి మనల్ని చూడ్డానికి ఇప్పుడెవరొచ్చినాయమునా నది జండాగా ఎగురుతున్న వొడ్డు దగ్గరకి తీసుకురండి…

ఇప్పుడిదే సరైన సమయంనిన్నూ నన్నూ మతాలుగా విడగొట్టేదేవుడు లాక్డౌన్ లో వున్నాడుమతం గట్లులేని సువిశాల మైదానమొకటిమనకోసం ఎదురుచూస్తోందిరా… దమ్ముచేసిమనిషిని విత్తుదాం!ఆ గ్రంథాలన్నీ…

ఎవరికి ఎవరూ ఏమీ కానీ తనం లోనువ్వు నేను కలిశాముగడ్డిపరక లాంటి నా మీదమంచు బిందువులా వాలావుజీవితపు కొండ వాలు నుండి…

జనస్వప్నాల ఆవిష్కరణలోజీవితాల్ని వెలిగించి చీకటిని ధిక్కరించినయోధులొరిగిన యుద్ధభూమికి తలవంచి నమస్కరిస్తున్నా నేల తల్లి ఒడిన నెత్తురు విత్తనాలైపోరువనాలై విరబూసిన ఆశయాలతో సాయుధమయ్యారు…

మట్టినిపాదాలు ముద్దాడకఎన్ని ఏండ్లు అయిపోయాయి సిమెంటు ఇల్లు తారు రోడ్డుకాలు తీసి కాలు బయట పెడితేసూది మొన సందు లేకుండాసిమెంటు నిర్మాణాలు…

గూన పెంకల కవేలు మచ్చు బండల కింద ఊరవిష్కెలకాపురం. తల్లి పిట్ట అంగిట్ల గాసం యేరుకుతింటున్నరెక్కలు మొలవని పిట్టపిల్లల అలికిడి. కరువుసుట్టుకున్న…

పగలైనా రాత్రైనా ఒకటే మనాదిలోపలా బయటా ఒక్కటే వ్యాధినిర్మానుష్యత కమ్ముకున్న నిశ్చేష్టంఅగులూ బుగులూ పుట్టి రగులుకుంటున్నదినిశ్శబ్దావరణంలో ఉన్నా నిప్పేదోరాజుకొని ఊపిరాడకుండా చేస్తున్నది……

కాలంకొమ్మ నుండికుప్పలుకుప్పలుగారాలిపోతున్న ఆకులను చూసిశిశిరం సైతంజ్వరంతో వణికిపోతోందిదరిదాపుల్లో ఎక్కడావసంతపు జాడే లేదుమణికట్టుపై ముళ్ళుభారంగా తిరుగుతూక్షణక్షణం గుండెల్లోపదునుగా గుచ్చుకుంటున్నాయిఈ దూరాలన్నీతిరిగి దగ్గరవడానికేఅని లోకం…

గాలిలో దీపాలు వెలిగించినవాన కురవని చినుకులునీటిపై తేలుతున్న బుడుగఅరికాళ్ళకు వసరు గూడు అల్లుకోరాని కాకులుఎన్ని భవంతుల మీద చేతి ముద్దెరలురెక్కల ఈకలు…

చూడలేనిదీ చూస్తున్నంవినలేనిదీ వింటున్నంబతుక్కి భయం పట్టుకుంది దర్వాజా వైపు దీనంగాచూస్తూ కలుషితం లేనికాలాన్ని స్వాగతిస్తున్నం తలుపులు మూసినాకిటికీలు తెరిచినానిద్ర పట్టక, రాకకంటికి…

ప్రాణం మీద తీపిఅన్నీ ప్రాణాలొక్కటనుడే చేదు రోగమొక్కటే ప్రాణాలు తీయదుమనుషుల రోగగ్రస్త గుణాలే చేస్తాయా పని మహమ్మారి సునామీలో కొట్టుకుపోతున్నరు మనుషులుఐనా,…

పొట్ట చేతపట్టుకుని కూలికోసం వచ్చినవాళ్లుగా తప్ప వలస కార్మికుల్ని కవులుగా, రచయితలుగా ఎవరు చూస్తారు? తమలో తాము, తమకోసం తాము తమ…

– ఫాదర్ రిచర్డ్ హెండ్రిక్ (ఐర్లాండ్ లో మతబోధకునిగా పనిచేస్తున్న రిచర్డ్ హెండ్రిక్ , లాక్ డౌన్ పై మార్చి 13న…

గాల్లో వేలాడే బతుకుదీపాలు ఎప్పుడారిపోతాయో తెలువదు ఉగ్గబట్టిన గాలి ఊపిరాడ నీయడంలేదు విరిగిన పెన్సిల్ మొనలా వ్యర్థపు బతుకులువాల్లవి విద్యుత్ కన్న…

ఇప్పుడు మనుషులు మాట్లాడే మాటలు కావాలిఇప్పుడు మాటలు మూటలుగా వెల్లువెత్తే మనుషులు కావాలి మంచి ముత్యాలు జల్లులుగా కురిసేమాటల మమతలు కావాలి…

ఏముందబ్బా మీ అత్తరు చుక్కలకు కొదవేముంది పడకటింటి సుఖాలకు కొరతేముంది శీతల గదుల తీరాల్లో సాంత్వన పొందే మీ ఉబుసుపోని సమయాలకు…

ప్రాణాలు ఆకులై రాలుతున్న భయానక వేళ ఏదో రాద్దామని కూర్చున్నానా వెలితిగా ఉన్న బాల్కనీ మీద పిట్ట పాట కడుపు నింపింది…

అవును ఇప్పుడు, ఇక్కడ మనుషులు చంపబడతారు చంపేస్తుంటారు మనిషి మాయం కావడం, మామూలే దేవుడు బాగా బతికే ఉంటాడు బతికిస్తుంటారు మనుషులు…

పరుగెత్తు, పరుగెత్తు బ్రతుకు నుంచి పారిపోతావో తప్పించుకోలేని చావు నుంచి పారిపోతావో కాచుకున్న ఆకలిచావు నుంచి పారిపోతావో, పొంచివున్న అనారోగ్య మరణం…

నాదేశం పూరి గుడిసెలు, అద్దాల మేడలు నిరుపేదలు, ధనికస్వాములు నిమ్నకులాలు, అగ్రవర్ణాలు ప్రశ్నించే వాళ్లు, మౌన మాస్కులు బయటకు రాలేనంత అనాది…

ప్రియమైన కశ్మీర్,అందమైన లోయ,నీలో సమ్మిళితమైనజమ్ము, శ్రీనగర్, లదాఖ్మనసంతా నువ్వే శాంతికి, అశాంతికి మధ్య, సుదీర్ఘంగా నలిగినpolitical sandwich నువ్వు70 వసంతాల విషాదానివి!ఆజాదీ…

ఆ రాత్రి నాకెన్నో రహస్యాల్ని విప్పి చెప్పింది చీకటి కాన్వాసు మీద చిత్రించబడిన దేశపు నగ్నత్వాన్ని చూపెట్టింది అమ్మకానికి పెట్టబడ్డ మానాల్ని…

చిన్నప్పుడు నాకు రెక్కలుండేవి వాటిని చూసుకుంటూ మురిసిపోయేదాన్ని అవి ఎప్పుడు ఎదుగుతాయా… నేనెప్పుడు ఎగురుతానా అని! ఆకాశంలో చక్కర్లు కొట్టి పక్షి…

దేశమంటే మట్టీ మశానాలూ మల మూత్రాలూ, గుడి గోపురాలూ కాదురా! కష్ట జీవుల్ది ఈదేశం… దేవుడి పేరు చెప్పి మనుషుల్ని దెయ్యంలా…

నడిజాము రాత్తిర్ల ఏదో కలవడ్డట్టు అనిపిచ్చి దిగ్గున లేసికూసుంటే కలల ఇనవడ్డ మాటలే శెవుల్ల గిల్లుమనవట్టే ఆడజన్మ అపురూపం మహిళలు మహారాణులు…

అంటరాని మనిషివనో ఆవు మాంసం తిన్నావనో మంత్రాలు పెట్టావనో పిల్లల్ని ఎత్తుకు పోయావనో పంటను దొంగిలించావనో ప్రేమించనీకి ఊర్లోకి పోయావనో పప్పూ…

ఇపుడే రాల్చిన పూలరేకు మీద ఎవరో ఈ భూమిపుత్రుడు నెత్తుటితో తన పేరు రాసి సభకు పంపాడు ‘సబ్ ఠీక్ హై,…