సంచీలోపలి ముఖం

నిజానికి అతడి ముఖం
తన భుజానికి వేలాడే సంచీలో వుండేది
రెట్టించి అడిగితే
చిన్న నవ్వొకటి బదులు దొరికేది
సంచీలోపలి ముఖంతోనైతే
ఎప్పుడూ ఎవరూ చూసింది లేదు

మెండెం మీదున్న అందమైన ముఖాన్నే
అతడి సొంతముఖంగా అలవాటుపడ్డాం
ఏదోసారికి చనువుగా
సంచీలోపల తడమాలని చూసినా
మెత్తగా వారించేవాడు

అర్ధరాత్రి
డాబా మీద కురిసే చీకట్లలో శుభ్రపడి
ఉదయానికల్లా
వాన కడిగిన రహదారై ప్రత్యక్షం

నా లోపల ఒకటే ఆశ

అతడి నల్లటి ముఖాన్ని
చేతుల్లోకి తీసుకుని కన్నీళ్లు తుడవాలని
సాటిమనిషి కొట్టే దెబ్బలతో
చితికిన అతడి ముఖానికి కట్టుకట్టి
గిన్నెలో మిగిలిన చెమ్మను ఉగ్గు పట్టాలని
దయలేనితనాన్ని చూసీ చూసీ
ఎడారైన కనుపాపలను
పసిపాప లేత చేతులతో జోకొట్టాలని

ఆఖరికి
ఆ రోజొచ్చింది
సంచీ తెరిచి లోపలి ముఖాన్ని చూసే రోజు
చివరి ఊపిరి తీసుకుని అతడు వెళ్ళిపోయాక

ఆత్రంగా సంచీలోపలంతా వెతికాం
ఏ ముఖమూ లేదక్కడ!

సంచీలో దొరికిన
రాళ్ళూ ముళ్ళూ తీసి
ఒకరి మీదొకరం విసురుకుని తృప్తిపడ్డాం

అడుగున తగిలిన
నెత్తురూ చెమటా కన్నీటి మిశ్రితాన్ని
ఒకరి ముఖం మీదొకరం పూసుకుని ఇళ్ళకైతే చేరాం

అతడిది కాని అతడి ముఖంతోవున్న
శవమింకా
మా భుజాల మీదే.

సాంబమూర్తి లండ

జననం: ఒంకులూరు, శ్రీకాకుళం జిల్లా. కవి, రచయిత, ఉపాధ్యాయుడు.  వివిధ పత్రికల్లో కవితలు, అభినయ గేయాలు, వ్యాసాలు ప్రచురితమయ్యాయి.