యుద్ధం మనకర్థమయ్యిందా?

మిత్రమా!
వాళ్లు ఎవరో పోసే తైలం కోసం ఎదురుచూస్తూ
తమ నీడను చూసి తామే భయపడుతూ
స్థల కాలాలకు బందీఅయ్యి వెలిగే
దీపాలు కాదు

తాము మాత్రమే వెలుగును
పంచగలమని భ్రమపడుతూ
భద్ర జీవితపు ప్రవచనాలు పలికే
బాధ్యతా రహిత భావుకులు కాదు

వాళ్లు ప్రతీ క్షణం కాగడాలై కదిలిపోతూ
తాము జీవించే కాలాన్నంతా వెలిగిస్తూ
చీకటి రోజుల్లో సైతం
వెన్నెల వర్షాన్ని హామీ పడేవాళ్లు

మనమేదో యుద్ధంలో ఉన్నామని
ఆ యుద్ధంలో వాళ్లు లేరనే నిట్టూర్పులెందుకు?
అసలు యుద్ధమంటే ఏంటో మనకర్థమయ్యిందా?
మనం చేసే కవితాక్షర విన్యాసం
నేల విడిచి సాముచేసే
గంభీర “జ్ఞాన” సిద్ధాంతాల గారడి
ఇదేనా యుద్ధం?!

నీ గెలుపూ ఓటముల
గందరగోళం చూసి
పొత్తి కడుపులోని బిడ్డ
పుట్టాలా వద్దా అని
ఆందోళన పడుతుంటే
ప్రసవ వేదనలో సైతం
తల్లి బిడ్డతో గుసగుసలాడుతోంది
“నేను నీ కోసమే జీవిస్తాను
నీ కోసమే మరణిస్తాను
నాకంటూ ఏమీ లేదు
వెండి వెన్నెల్లోకి
నిన్ను నడిపించడం తప్ప” అని

మిత్రమా…
నడిసొచ్చిన దారులను
తిరిగి తిరిగి చూడాల్సిందే
దాటలేని కొండలను, వాగులను
ఎట్లా దాటాలో నేర్చుకోవడానికి
ఆ చూపులో ఆశావాదముండాలే
కాని
నిస్సహాయ నిరాశావాదం కాదు

శత్రువు మన చుట్టూ ఉన్నప్పుడు
మనలోనూ ఉన్నప్పుడు
ప్రయాణం చేయాల్సింది
శూన్యంలోకి కాదు
స్థల కాలాలు పెట్టే
పరీక్షలోకి.
ఓడినా, గెలిచినా
ఒక విలువై నిలువడానికి
రేపటి ఆచరణగా మిగలడానికి.

అశోక్ కుంబము

పుట్టింది చారకొండ (పాలమూరు). పెరిగింది అజ్మాపూర్ (నల్లగొండ). సామాజిక శాస్త్ర విద్యార్థి, ప్రజా ఉద్యమాల మిత్రుడు. అమెరికాలో అధ్యాపకుడిగా, పరిశోధకుడిగా పనిచేస్తున్నాడు.