Category: కవితలు

తలుపు తెరవగానేఒక సీతాకోకఎక్కడ్నుంచొచ్చిందో…గదుల మధ్యకానరాని గగనాన్ని వెదుక్కుంటుందో..లేని పూలచెట్లకై పచార్లు కొడుతుందో…తొలిరోజు ఈతనేర్వడానికొచ్చిన పిల్లాడిలాగృహగుహలోకి దారితప్పొచ్చినగ్రహాంతరవాసిలాదిక్కులేనిదై ,రెండు రెక్కలదిగులునదైఆకాశమంత అయోమయంతో అల్లాడిపోతూనే…సముద్రాన్ని…

మొదటి కవితయేదో చెప్పలేను!గాలి చూరుకు వేలాడే నీటిచుక్కఏడు రంగుల గొడుగై ఎప్పుడు విచ్చుకుందోనీలిబుగ్గల ఆకాశానికి మాత్రం ఏం తెలుస్తుంది?చీకటి వాకిలిలోంచి నడిచొచ్చే…

అతని చరిత్రెప్పుడూఓ దుఃఖ సముద్రమే …! అతని గురించి చెప్పాలనుకొనినా లోలోతుల్లోని భావాలనుతవ్వి తీయాలనుకుంటాను ! కానీ…అక్షరాలు,పదాలు,వాక్యాలు ఏవీ సరిపోవుఓపికకు రూపమైన…

మట్టి నుండిమనిషి నుండిపరాయీకరణ చెందిన రైతన్నపత్తి చేన్లో ఉరేసుకున్నాడు
తాను బట్టకట్టించిన లోకంనిర్దయను నగ్నంగా ప్రదర్శిస్తుంటే‘ఓడిపోయానంటూ’ నేతన్నమగ్గం మీదే ఒరిగిపోయాడు
చెమట, నెత్తురు కలిపిదిమ్మె…

గాయపడ్డ భూమినివెన్నుపోట్లకి చీలిన చర్మం నాదిఖాళీ చేసిన ఇళ్ళ దర్వాజాల్నిదుఃఖంతో చెమ్మగిల్లిన గోడల్ని ప్రేమిస్తుంటానుగడ్డ కట్టించే చలి గాలుల్లో పాత జ్ఞాపకాల్ని…

అవున్రా అయ్యాటన్నులకొద్దీ ప్రజాస్వామ్యంమేము మోయలేపోతున్నాంతిన్నదరక్కఅయినదానికీ కానిదానికీమేము  రోడ్డుమీదకొచ్చి చిందులేస్తున్నాంషహీన్బాగ్లో పండుముసలోళ్లంపనీ పాట లేని ఆడోళ్ళం పసిపిల్లలతో పోని పౌరసత్వం కోసం పోట్లాటకొచ్చాంరాజధాని సరిహద్దుల్లో పిక్నిక్కి…

రక్తంతో గీసిన సరిహద్దు గీతతోరెండు వీధులూ రెండు తలలుగా గలఒక శరీరమే ఊరు. ఒక వైపు తోక తొక్కితేరెండవ వైపు పడగవిప్పి…

తేలికగా ఉండటమంటే ఏమిటి? బహుశా నాకు తెలీదు. అది సాయంకాలపు ఎండ కావొచ్చు. దేహంలోకిచొచ్చుకుపోయే గాలీ కావొచ్చు. ఒక అద్భుతం. నీరులాగా…

అసలెందుకు వచ్చానో గుర్తులేదు కానీపక్క గదిలో దూపతో వున్న అస్థిపంజారానికిదుప్పటిలో దాచుకున్న కొన్ని శ్వాసల్ని అప్పుగా ఇవ్వడంమా కంచంలో దాచిపెట్టుకున్న గుండెనుఆకలితో…

నేను దారి తప్పిపోయానుమనసు శరీరం కలిసేలోతైన భావాల లోయలోనేను దారి తప్పిపోయాను నేనొక కలనే కన్నానుమెలకువ నిద్ర కానీ రేయిలోకంటిరెప్పలే దాటనికలనే…

ఓయ్… నిన్నే పిలుస్తూంటా..నాగరికపు సొగసునద్దుకున్న పైమెరుగా… ఓ పాలిటు రావోయ్ చలువ అద్దాల మేడలోకి మారిన మనుషుల్నిచలువ చేసిన గదుల్లోకి జారిన…

ఉదయాలను, రాత్రులను కట్టగట్టినాకు నేనే అవుతూనీ వాసన లేని ఓ కొత్త ప్రపంచంలో బతకాలనుకొనికరిగిపోయే రంగులను ముఖానికి అద్దుకొనికొన్ని నవ్వులని పూయిస్తాను.…

నాన్నానువ్వింతకు ముందే బాగుండేవాడివిమొక్కలుగా ఉన్న మేంవృక్షాలై పెరిగిపోతున్న కొలదీవ్యాపార కుబేరులు తవ్వుతున్నబంగారుగనిలా తరిగిపోతున్నావేమిటి నాన్నానువ్వింతకుముందే బాగుండేవాడివివిశాల మైదానాలు పూచిన మనస్సుతోమాలో వేకువల్ని…

ఓటమి అంటేవిజయానికి ఎంతో కొంత కాలం ముందుగాకసుక్కున కాలిలో ముల్లులా దిగే, కళ్లల్లో గాలి విసిరే దుమ్ములాంటి అనుభవమే కదాగెలుపు అంటేఓటములు…

పసిపాప నవ్వులాంటి పిడికిలి సమస్త మానవ సంచారత్వాన్నిసంఘటిత విప్లవ వ్యక్తీకరణగానిబద్ధం చేసిన ఎర్రజెండా రెపరెపలాంటి పిడికిలి శ్రీకాకుళం అరణ్య చైతన్యాన్నికాగడాగా రగిలించి…

నక్షత్రాలని కబళించినరాబందు ఆకాశం రెక్కల కిందఏకాకి నిట్టూర్పు కన్నీళ్ళ కొలిమిలో రగిలే ఒంటరి క్షణాలుఒంటరి క్షణాల కత్తి గొంతుపై వేలాడే కాలంకాలం…

రోడ్ల మీద ఆరబోసిన వడ్లుపల్లెంల మెరిసే అన్నం మెతుకులు నల్లటి రహదారులకు అటూ ఇటుపరచుకున్న పసుపు వర్ణపు దినుసులులోకుల ఆకలి తీర్చే…

యుద్ధం ఎంత వద్దనుకున్నాయుద్ధాలు గాయాలై స్రవించడంసహజాతి సహజమవుతోందియుద్ధాలు భుజస్కంధాలపైశవాలగుట్టలను ఈడ్చుకుపోవడంజరుగుతోంది ప్రతి దినంఎంత శాంతిమంత్రం జపిస్తున్నాకళ్ళనిండా ఎవరో కసిగాకారం కూరుతుంటేపేగులు బయటకు…

చెట్టునుండి పువ్వును తెంపినీళ్లగ్లాసులో వేసి మురిసిపోయినట్టుమహావృక్షం కొమ్మలు ఖండించికుండీలో మరుగుజ్జు వృక్షంగా మార్చిగొప్పలు పోయినట్టుసీతాకోకచిలుక రెక్కలు కత్తిరించిగొప్ప కళాకృతిని సృజించానని భ్రమసినట్టునువ్వు…

నేను నిప్పుల గీతలు గీసిన మహర్షినితరతరాలుగా సుఖాల సొంతాస్తినిసమస్త శ్రమను దోచే సౌకర్యంనివర్ణ సంకరానికి యమ కింకరుడినిపతివ్రతా ప్రవచనాన్నిఉత్తమ కుటుంబాన్నిఉన్నత కులాన్నిసూపర్…

ఈ కొండడుప్రపంచాన్ని సమ్మోహన పర్చేఅందగాడుమన తలల పైన ఆ సూర్యుడువీడి రక్త కణంనెమలిని పురివిప్పినప్పుడుఅమేజాన్ చిత్తడి నేలలో కదిలే రాచనాగుఅలుపు లేని…

మాటల్లో చెప్పలేనంత బాధమనసొక కన్నీటి మహాసముద్రంనిర్భయ చట్టాలు చేసినా నిర్భయంగా ఆనందిస్తారుతేనెతాగి విషం కక్కే క్రిములుమనీషల వెన్నువిరిచి నాలుకలు తెగ్గోస్తారుఇప్పుడున్నది ఒకటే…

నువ్వెళ్లిపోయాక కూడానీ కలల చెట్టు పూలు పూస్తుండాలికాలం ఒడ్డుననీ అడుగుజాడలు మెరుస్తుండాలినీ మాటల తోరణాలుగుమ్మానికి పచ్చగా వేలాడుతుండాలినువ్వు జీవితం గురువు దగ్గరనేర్చుకున్న…

అయ్యా… సార్… చిత్తం…అవునవును… అదే నిజం…మీరు చెప్పిందే వేదం…మీకంటే తెలిసినవారింకెవరున్నారు?మీ అనుభవమూ మీ జ్ఞానమూ మీ తెలివీ…అబ్బో ఇంకెవరికీ అవి సాధ్యం…

ఈ చితి ఇపుడారిపోవొచ్చుఅదెపుడో రోడ్డునుజేరింది పచ్చనిపొలాలదాటిఇనుప కంచెలదాటిఅనునిత్యంఉక్కు డేగ పహరాల దాటిఅది రోడ్డునుజేరింది భీమ్ ఆర్మీ జూలు దులిపితేడి.ఎమ్ ఆఫీసు దుమ్ము…

అరమరికలు తెలిసిన నువ్వు మరని కనిపెట్టావు కదాఅది నిన్ను అమా౦తం మింగేసిందిముందొచ్చిన కరచాలనం కంటేవెనకొచ్చిన స్మయిలీలు ముద్దొస్తాయినేల వాలిన నీడలు గోడెక్కి…

రాత్రి ఎలా ధ్యానం చేస్తోందో వానగా!శతాబ్దాల చీకటిని చినుకుల చప్పుడుగావేల గొంగళి పురుగులు చీల్చుకు వచ్చిన సీతాకోకచిలుకలుగా,లక్షల చిమ్మెటలు చేసే చిరు…

కుట్రలేవో జరుగుతున్నాయికుటిల రచనలేవోఅడ్డూ అదుపూ లేకుండాపథకం ప్రకారం సాగిపోతూనే ఉన్నాయిఅధికార ఆగడాలు నెత్తుటి నీడల్లో సేదతీరుతూనే వున్నాయి తుపాకి శబ్దంలోకలిసిపోయిన పక్షుల…

వొకటి రెండు గాదు…ముప్పయ్ ఐదేండ్లుగాకందిన దేహం ఇది… ప్రేమాస్పదమైననిన్ను…గుండెమీద నిలిపిఆడించుకున్నందుకు… భుజాలమీద కెత్తుకునినీ ఆకలితోఉండచుట్టుకుపోయి…నీ కన్నీళ్ళలోమసలి మసలి…నీ దుఃఖంలోపొగిలి పొగిలి… నేనే…

మర్యాదస్తుడి ముసుగు చినిగిమూక మూర్ఖత్వంమట్టి కలిసిన మనిషితనంకుల అహంకారంతోరంకెలేసే ఆంబోతు పెత్తనం రక్తం అద్దిన తెల్ల చొక్కానాన్న కులం కట్టుబాటు కత్తిగాఅమ్మ…

ఊహ తెలిశాకఓ రాత్రి పూటఇదే ఒక్కణ్ణే పడుకోవడంపైకి ధైర్యంగా ఉన్నాచుట్టూ భయం తిరుగుతున్న చప్పుడు పిరికిగా నడుస్తున్న కళ్ళువస్తూ, పోతూ వణుకుతున్న…

శూన్యంఎల్లెడలా ఆవరించినప్పుడుచిర్నవ్వు సంగీతమై వాళ్ళుంటారు. దారులన్నీ మూసుకుపోయిఉక్క పోస్తూ ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతున్నప్పుడుఒక లేత సమీరమై ఊపిరి పోస్తూవాళ్ళుంటారు. నమ్మకాలుగాలి బుడగలై పేలిపోతూ..విషపు…