Category: కవితలు

తొడ కొట్టిసవాలు చేయాల్సిదాన్నితొడపాశంతో వదిలేయమంటారుచెమడాలొలిచితాట తీయాల్సిన దాన్నిచెంప దెబ్బతో సరిపెట్టమంటారు నిలదీసిసూటిగా ప్రశ్నించాల్సినదాన్నిమనకెందుకులే అనుకునిగమ్మునుండమంటారు ఎట్లాగూ గొంతు పెగలని కాలంయుద్ధం పాదమ్మోపని…

చెక్క బల్ల ఆ రోజుకు పాతిక సార్లుఉమ్మనీరు ఊరి చెమ్మబారుతుంది.తడి, చిత్తడి,అరకొర వెలుగు.తడుముకునే చేతి కి సూది ఆనవాలు.నిశ్శబ్దం లోకి జారే…

బిడ్డలాపతిదీరే దేవుడి మొక్కుదీరేయెవ్వలేమనుకుంటే నాకేందినేనేదనుకుంటే గజ్జేత్తనా పేరే ఉద్దారకుడునేనే ఉద్దారకున్నీపాయిదా పనుల్జెయ్యటమే నా కెరుకయెంగిలి మెతుకులకాసపడే గుంపుండనే ఉంటదిగదే తందానా అనేటోల్లహేఓట్లు…

చిన్నా మరి కొన్ని రోజులునువ్వక్కడ నేనిక్కడవేళ్ళతో వేదనాభరిత ఘడియలనుభారంగా లెక్కగట్టుకుంటూ….మైళ్ళ దూరాన్ని చెరిపేస్తూఆలోచనల అలలపైతేలుతున్న చిన్నారి కాగితపుపడవనినేను ప్రేమగా ముద్దాడుతూ…మన గదులను…

తీరొక్క పువ్వుగానో తీరం దొరకని నదిగానోఆమె నవ్వులెప్పుడూ మనసులు ఎదిగీ ఎదగనిఇరుకు గదుల్లో ఇమడలేవని తెలిసీఎంతో ఒద్దికగా ఇమిడిపోతూ ఉంటాయి ఈశాన్యం…

మెతుకులనోగింజలనో పండిస్తావు అనుకుంటాం గానీనువ్వు పండిస్తున్నది స్వప్నాలని కలల గింజలు కండ్ల నేలలో జల్లి దిగుబడి చేస్తున్నది జీవన వైవిధ్యాన్ని బతుకు…

కవీ…నీ ఉత్తరంఖండాంతరాల ఆలింగనంఓ విస్మయం… ఎన్నెన్ని నిఘానేత్రాలుదాటివొచ్చిందోఎన్నెన్ని ఎత్తైన గోడలుఎగిరెగిరి వొచ్చిందోపావురంగా నా ఒడిన వాలిందిసైనిక విముక్తమైనపాలస్తీనా తల్లిలా నన్నల్లుకున్నది జైలునుండి…

ఏది పీడకలో ఏది వాస్తవమోతెలీనివ్వని రక్త వైచిత్రిలో పడి తన్నుకుంటున్నాం *** కత్తి ఒక లోహం మాత్రమేతనని చేబూనిన వాడికి అదో…

వేదఘోషలో యజ్ఞ మాంసమైముక్కలైన ఆటవిక ఆవుఇప్పుడు అధికారకామధేనువు ! మాలాగఆవులకి ఓట్లుండవుఅయితేనేంఅవి ఓట్లు తెచ్చే వనరుమా మీదగానరమేధాల సృష్టికర్త !పవిత్రమాత !!…

నిశ్శబ్ద నిశీధిలో ఏకాంతంలోకినడిచిపోయినపుడులోపలి తేనెపట్టు కదిలిఆలోచనలు ఈగల్లా ముసురుకుంటాయి కొన్ని జ్ఞాపకాలుముళ్ళై పొడుస్తూరక్తాన్ని కళ్ళజూసికన్నీటి వెక్కిళ్ళై కలవరపెడతాయి మరి కొన్నితీయని తలపులుచల్లని…

ఎందుకురా ఈ ఆరాటంనీతో నీవు చేస్తూ పోరాటం పొలిమేరలో దీపంహృదయాల చీకటినితరుముతుందా కంటిలోని చలమచేలపై పచ్చని పరికిణిపరుస్తుందా పిల్లాడి చేతిలోఆకలి రేఖలుకేకల…

అసలు మాకు ఎందుకిన్ని చట్టాలుమీరెవరు మా గురించి నిర్ణయించడానికి మా చర్మాలు మొద్దుబారి పోయాయిమీకళ్ళ కెమేరాలలో అరిగిపోయిన శరీరాలుమీ నోళ్ళల్లో జీడిపప్పులా…

అతనొక మాంత్రికుడుమాయ మాటల మంత్రం జపిస్తాడుమతం మత్తు చల్లిమనిషిని లొంగదీయజూస్తాడుఅయినా వెన్నెముక వంగకపోతే   మంత్రదండాన్ని కసిగా విసురుతాడు అతను ప్రపంచ పగటేషగాడుదేశానికో…

ఆగస్టు 1996, ఒక మధ్యాహ్న సమయం. ఇండోనీసియాలో సుహార్తో సైనిక నియంతృత్వ పాలన ప్రజల నిరసనపై విరుచుకు పడుతున్న రోజులవి. సోలో…

అది పగలో, రాత్రో, మిట్ట మధ్యాహ్నమో తెలియదుఊపిరి బిగబట్టుకున్న భయోద్విగ్న కాలంకాలం గడ్డకట్టిన క్షణాలుతలుపుల చివర వీడ్కోలు ఘడియలనీవీధి మలుపున ముసురుకున్న…

మట్టిని ముట్టకుండామట్టి మనిషిని పలవరించడంఎంత తేలికైన పని!ముసలి తల్లికి యింత అన్నం పెట్టకుండాఆమెపై కొండంత ప్రేమనిఅక్షరాల్లో ఒలకబోయడంఎంత హాయి!పశువు మొహాన నాలుగు…

మట్టిలోతారాడే చేతులుమట్టి అంటక పోతే మారాం చేసే చేతులు బురద మళ్ళల్లో నాట్యమాడే కాళ్ళుకల్లాల్లో కలియ దున్నే కాళ్ళుబస్తాలు తొక్కే కాళ్ళుకాటిలోకి…

ఈ దేశచిత్రపటం మీదమాయని మచ్చ ఏదైనా మిగిలి ఉందంటేఅది ఖచ్చితంగా నా ముఖమే అయి ఉంటుంది! నెత్తురోడుతున్న అనామక దేహం తెగిపడుతున్న నాలుకలు విరిగిపోతున్న పక్కటెముకలు చిధ్రమైపోయిన…

ఇవాళ్టికీ ఇదే నీ ఆఖరి ఊపిరి అనే వాక్యం ఒకటినీ చెవిన పడింది అనుకోఅప్పుడు నువ్వుఎలా వుంటావ్పసిపాప లాంటి నవ్వునిప్రసారం చేయగలవాఇప్పటి…

తలుపు తెరవగానేఒక సీతాకోకఎక్కడ్నుంచొచ్చిందో…గదుల మధ్యకానరాని గగనాన్ని వెదుక్కుంటుందో..లేని పూలచెట్లకై పచార్లు కొడుతుందో…తొలిరోజు ఈతనేర్వడానికొచ్చిన పిల్లాడిలాగృహగుహలోకి దారితప్పొచ్చినగ్రహాంతరవాసిలాదిక్కులేనిదై ,రెండు రెక్కలదిగులునదైఆకాశమంత అయోమయంతో అల్లాడిపోతూనే…సముద్రాన్ని…

మొదటి కవితయేదో చెప్పలేను!గాలి చూరుకు వేలాడే నీటిచుక్కఏడు రంగుల గొడుగై ఎప్పుడు విచ్చుకుందోనీలిబుగ్గల ఆకాశానికి మాత్రం ఏం తెలుస్తుంది?చీకటి వాకిలిలోంచి నడిచొచ్చే…

అతని చరిత్రెప్పుడూఓ దుఃఖ సముద్రమే …! అతని గురించి చెప్పాలనుకొనినా లోలోతుల్లోని భావాలనుతవ్వి తీయాలనుకుంటాను ! కానీ…అక్షరాలు,పదాలు,వాక్యాలు ఏవీ సరిపోవుఓపికకు రూపమైన…

మట్టి నుండిమనిషి నుండిపరాయీకరణ చెందిన రైతన్నపత్తి చేన్లో ఉరేసుకున్నాడు
తాను బట్టకట్టించిన లోకంనిర్దయను నగ్నంగా ప్రదర్శిస్తుంటే‘ఓడిపోయానంటూ’ నేతన్నమగ్గం మీదే ఒరిగిపోయాడు
చెమట, నెత్తురు కలిపిదిమ్మె…

గాయపడ్డ భూమినివెన్నుపోట్లకి చీలిన చర్మం నాదిఖాళీ చేసిన ఇళ్ళ దర్వాజాల్నిదుఃఖంతో చెమ్మగిల్లిన గోడల్ని ప్రేమిస్తుంటానుగడ్డ కట్టించే చలి గాలుల్లో పాత జ్ఞాపకాల్ని…

అవున్రా అయ్యాటన్నులకొద్దీ ప్రజాస్వామ్యంమేము మోయలేపోతున్నాంతిన్నదరక్కఅయినదానికీ కానిదానికీమేము  రోడ్డుమీదకొచ్చి చిందులేస్తున్నాంషహీన్బాగ్లో పండుముసలోళ్లంపనీ పాట లేని ఆడోళ్ళం పసిపిల్లలతో పోని పౌరసత్వం కోసం పోట్లాటకొచ్చాంరాజధాని సరిహద్దుల్లో పిక్నిక్కి…

రక్తంతో గీసిన సరిహద్దు గీతతోరెండు వీధులూ రెండు తలలుగా గలఒక శరీరమే ఊరు. ఒక వైపు తోక తొక్కితేరెండవ వైపు పడగవిప్పి…

తేలికగా ఉండటమంటే ఏమిటి? బహుశా నాకు తెలీదు. అది సాయంకాలపు ఎండ కావొచ్చు. దేహంలోకిచొచ్చుకుపోయే గాలీ కావొచ్చు. ఒక అద్భుతం. నీరులాగా…

అసలెందుకు వచ్చానో గుర్తులేదు కానీపక్క గదిలో దూపతో వున్న అస్థిపంజారానికిదుప్పటిలో దాచుకున్న కొన్ని శ్వాసల్ని అప్పుగా ఇవ్వడంమా కంచంలో దాచిపెట్టుకున్న గుండెనుఆకలితో…

నేను దారి తప్పిపోయానుమనసు శరీరం కలిసేలోతైన భావాల లోయలోనేను దారి తప్పిపోయాను నేనొక కలనే కన్నానుమెలకువ నిద్ర కానీ రేయిలోకంటిరెప్పలే దాటనికలనే…

ఓయ్… నిన్నే పిలుస్తూంటా..నాగరికపు సొగసునద్దుకున్న పైమెరుగా… ఓ పాలిటు రావోయ్ చలువ అద్దాల మేడలోకి మారిన మనుషుల్నిచలువ చేసిన గదుల్లోకి జారిన…

ఉదయాలను, రాత్రులను కట్టగట్టినాకు నేనే అవుతూనీ వాసన లేని ఓ కొత్త ప్రపంచంలో బతకాలనుకొనికరిగిపోయే రంగులను ముఖానికి అద్దుకొనికొన్ని నవ్వులని పూయిస్తాను.…

నాన్నానువ్వింతకు ముందే బాగుండేవాడివిమొక్కలుగా ఉన్న మేంవృక్షాలై పెరిగిపోతున్న కొలదీవ్యాపార కుబేరులు తవ్వుతున్నబంగారుగనిలా తరిగిపోతున్నావేమిటి నాన్నానువ్వింతకుముందే బాగుండేవాడివివిశాల మైదానాలు పూచిన మనస్సుతోమాలో వేకువల్ని…