డెత్ ఎరెక్షన్

ఆమె చనిపోయింది. అవును ఆమె నిజంగానే చనిపోయింది. నమ్మ శక్యంగా లేదు. మరణం అనివార్యమే. మరీ ముఖ్యంగా శ్యామల విషయంలో. అవును శ్యామలకి గుండె జబ్బు ఉంది. ఒక ఏడాది కాలంగా ఆమె ఆరోగ్యం మరీ సున్నితమైపోయింది. ఫ్యామిలీ కౌన్సిలింగ్ లో శ్యామలకు సర్జరీ చేసి గుండెల్లో స్టెంట్స్ వేసిన లేడీ కార్డియాలజిస్ట్ డాక్టర్ యశోదా దేవి శ్యామల పిల్లలకి, భర్తకి శ్యామలకి ఏ ఒత్తిడి లేకుండా జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలి అని చెప్పింది. “ఏమాత్రం ఒత్తిడి పడ్డా కూడా ఆమెకి మళ్ళీ గుండెపోటు వస్తుంది. ఈసారి గుండెపోటు వస్తే మటుకు ఆమె మీకు దక్కదు. ఇక కష్టమైన ఇంటి పనులు, బరువులు ఎత్తడం, మెట్లు ఎక్కడం కూడా ఉండకూడదు. మీ పనులు మీరే చేసుకోవాలి. అమ్మని జాగ్రత్తగా చూసుకోండి…” అంటూ చెప్పింది.

ఆనంద్రావుని మీరింకా జాగ్రత్తగా ఉండాలి అని హెచ్చరించినట్లే అన్నది. ఇంట్లో చెప్పద్దూ అందరూ బాగా చూసుకుంటున్నారు. భార్యలని శ్యామల దగ్గర వదిలి కొడుకులూ అల్లుళ్లు అమెరికా వెళ్లిపోయారు, ఒక వారం ఉండి. ఇక కూతుళ్లు , కోడళ్ళు వాళ్ళు కూడా ఒక రెన్నెల్లు అక్కడే ఉండి తల్లిని కూతురు, అత్తని కోడలూ చెప్పొద్దూ అపురూపంగానే చూసుకున్నారు. శ్యామల భర్త ఆనంద్రావు అయితే మరీను! కోడలు, కూతురూ ఉన్నా కానీ ఇరవై నాలుగు గంటలు ఆమెకు సేవ చేయడానికి లలిత అనే నర్సును కూడా పెట్టాడు. తాను కూడా ఇరవై నాలుగు గంటలూ శ్యామూ.. శ్యామూ అనుకుంటూ భార్య శ్యామల వెంట తిరగడమే ఆనంద్రావు పని.

ఆనందరావు ఆమె ఏడిస్తే తానూ ఏడ్చేవాడు. నవ్వితే తానూ నవ్వేవాడు. వంటమనిషి సుజాత, నర్సు ఇద్దరూ శ్యామలని సరిగ్గా చూసుకుంటున్నారో లేదో అని పర్యవేక్షించేవాడు. పిల్లలు ఎంత జాగ్రత్తగా చూసుకుంటున్నారో లేదో అని చూసేవాడు.  మనవలు మనవరాలు దగ్గరికి వెళ్లకుండా వెళ్లినా ఆమె మంచం ఎక్కి ఎగిరి దుంకకుండా ముఖ్యం శ్యామల మీద పడకుండా జాగ్రత్తలు తీసుకునే వాడు. పిల్లలు శ్యామల మీద పడితే ఆమెకి ముందే గుండె జబ్బు, ఆ బరువు తట్టుకుంటుందో లేదో అని పాపం తెగ టెన్షన్ పడిపోయేవాడు ఆనందరావు. కూతుర్లు, కోడళ్ళు శ్యామల కి సంబంధించిన ఎవరి బాధ్యతల్లో వాళ్ళు ఉండేటట్లు కూడా చూసుకునేవాడు. ఇంటి హెల్పర్ అనురాధతో ఇల్లంతా ఎక్కడా ఇంత దుమ్ము కూడా లేకుండా శుభ్రం చేయిస్తూనే ఉంటాడు. దగ్గరుండి తోటలో మెల్లిగా వాకింగ్ చేయించేవాడు. భార్య తాజా కూరగాయలు మాత్రమే తినాలి అంటూ తనే స్వయంగా కూరగాయల మార్కెట్ కి వెళ్లి తెచ్చి ఎలా చేయాలో కూడా వంట మనిషి సుజాతకి చెప్తూనే ఉంటాడు. క్రమం తప్పకుండా కార్డియాలజిస్ట్ డా.యశోదా దేవి దగ్గరికి తీసుకెళ్తూ ఉంటాడు. శ్యామలంటే ఆనంద్రావుకి ఎంత శ్రద్ధ, ప్రేమ అని మెచ్చుకుంది ఓసారి శ్యామల ముందే ఆ కార్డియాలజిస్ట్. “ఎంత గొప్పవాడు మీ ఆనందరావు అందరికీ దొరకడు ఇలాంటి భర్త” అంటూ.

శ్యామల ఎందుకో నీరసంగా నవ్వింది. అది చూసి కార్డియాలజిస్ట్ “ఎందుకంత నీరసం శ్యామల గారు,. ఎంతమంది హృదయం లేని భర్తలను చూస్తున్నాను రోజూ అనారోగ్యంతో మంచాన పడ్డ భార్యలని పనికి రాకుండా పోయిందని విసుక్కునే వాళ్లే ఉన్నారు. ఆనంద్రావు గారూ చాలా మంచివారు కదూ” అంది ఆనందరావుని తానే కనీ, అన్ని విలువల్ని అదీ భార్యని ఎలా ప్రేమగా బాధ్యతగా పెంచాలన్న విలువల సూక్తులు రంగరించి పోసి, పెద్ద చేసి పాస్ స్టాంపు కొట్టి లేదా మ్యారేజ్ సర్టిఫికెట్ పాస్ చేసినట్లు స్థిరమైన ముఖకవళికలతో నవ్వుతూ చెబుతోంది. గుండె డాక్టర్ గా ఎంతో మంది హృదయాలతో ఆడుకున్న అనుభవం ఆమె కళ్ళల్లో మెరుస్తోంది. అయినా శ్యామల మళ్లీ నీరసంగానే నవ్వింది. ఈసారి కాస్త ఎక్కువ నీరసంగా. అలా కార్డియాలజిస్ట్ ఆనందరావుని మెచ్చుకుంటున్న ప్రతిసారీ శ్యామల నీరసం., నీరసంగానే నవ్వుతూ పోయింది. శ్యామల నీరసపు నవ్వు చూసినప్పుడల్లా ఏదో చెప్పబోయి ఆగిపోయినట్లు.. ఆపుకున్నట్లు కూడా ఉండే ఆమె సన్నని పెదాలని చూసినప్పుడల్లా డాక్టర్ కి ఎన్నో సందేహాలతో పాటు ఒకింత భయం కూడా వేసి “నిజంగా ఆనందరావు బాగా చూసుకుంటున్నాడు కదూ!” అని నిలదీసి అడగాలి అనిపించేది. అలా నీరసపు నవ్వులు నవ్వే శ్యామల వెళ్ళిపోతుంటే ఎందుకో దిగులు వేసేది డా.యశోదా దేవికి. హృదయమే కాదు మనిషి శరీరంలోని అంగాంగం తెలుసు కాబట్టి. కానీ ఆమె కూడా హృదయం లేని మనుషుల్ని చూసి ఉండటాన్న శ్యామల నీరసపు నవ్వుల వెనకాల ఎక్కడో ఆనందరావు హృదయం లేనితనం ఏవన్నా ఉందా అన్న అనుమానం కూడా వచ్చింది సుమా డాక్టర్ గారికి. కానీ అతగాడు బాగా మాగ పండిన గుమ్మడి పండులా నవ నవ లాడుతూ, అత్యంత వినయంతో భార్యా దాసుడిలా, దేవత ముందు భక్తుడిలా తన ముందు చేతులు ముకుళించి నిల్చునే ఆనందరావును చూస్తే కాదేమో ? ఏమో .. ఇంట్లో కూడా ఇట్లా బాగానే ఉంటాడేమో, ఏమో.. ఏమోలే అనుకునేది తన ముందున్న మరో మాలతీ దేవి ఈసీజీ రిపోర్టులో మునిగిపోతూ.

ఇక్కడైతే వాళ్ళ ముఖాల్లో చూడగళం అదీ దొంగ మొఖాయలేసుకుని వచ్చేవాళ్ళల్లో అయితే అసలు చూడలేం. కానీ వాళ్ళ ఇళ్ల్లోకి, వాళ్ళ బెడ్ రూముల్లోకి వెళ్లి చూడబోతున్నామా ఏంటి అనుకుంటూ. 
శ్యామల నిరసనల్లా ఉండే నీరసాపు నవ్వులు, ఏదో చెప్పబోయి ఆపుకునే ఆమె పెదాల వెనకాలి రహస్యం తనకి తెలియక పోతుందా…! పోనీ ఆమె ఎప్పటికైనా చెప్పక పోతుందా అని సర్దు చెప్పుకుంటూ ఉంటుంది. ఆమె కలా చాలా మంది శ్యామలలు, ఆనందరావులూ నిత్యం కనిపిస్తూనే ఉంటారు.
**
ఇది ఇలా ఉందా… అక్కడ ఆనంద్రావు ఇంటి చుట్టుపక్కల ఇరుగుపొరుగు వాళ్లు, బంధువులు, తన దోస్తులు వచ్చిపోతున్నప్పుడు ఆనందరావు ఏం చేస్తాడంటే వాళ్ళని, వాళ్ళ ఎదురుగుండా శ్యామలనీ కూర్చోబెట్టుకొని, తను కూడా ఎదురుగా మఠం వేసుకుని కూర్చుని వాళ్ళకి వంట మనిషి సుజాత ఫలహారాలు ఇస్తూ వస్తూ పోతూ ఉండగా, గాజు కళ్ళేసుకున్న నర్సు లలిత, శ్యామల పక్కనే కూర్చుని ఉండగా, వైన వైనాలుగా అటు తిప్పి ఇటు తిప్పి, తీగలు తీగలుగా మెలితిప్పి, విడదీసి సాగదీసి కుప్పపోసి, తను శ్యామలకు గుండెల్లో స్టెంట్ వేసినప్పటి నుంచీ ఎంత శ్రద్ధగా ప్రేమగా బాధ్యతగా పూర్తిగా మనసు హృదయం పెట్టి, గుండెల్లో పెట్టుకొని సేవలు చేస్తున్నాడో. అరచేతిలో పువ్వులా చూసుకుంటున్నాడో చెబుతూ చెబుతూ.. మధ్య మధ్యలో వచ్చి పోతున్న వంట మనిషి సుజాతని, హెల్పర్ అనురాధని, నర్సు లలితని కోడల్ని పిల్లల్ని కూతుర్ని అల్లుడ్ని కొడుకుని “అవును కాదూ .. నిజమే కాదూ .. ఏం చెప్పవేమే సుజాతా” అంటూ పట్టి పట్టి అడుగుతూ వాళ్ళవునవునవునని, ఇక చెప్పక తప్పదు కదా అనుకుంటూ చెప్పలేక చెబుతూ తల అడ్డదిడ్డంగా ఊపుతూ హాల్లోకి వస్తూ పోతూ, మధ్య.. మధ్యలో శ్యామలని దిగులు కళ్ళేసుకుని, ఆనందరావుని కోపపు కళ్ళేసుకొని చూస్తూ పోతూ ఉంటారు, ఉన్నారు… ఉన్నారలా. ఇప్పుడే కాదు అప్పుడు.. ఇప్పుడు .. ఎప్పుడూ, చాలా కాలం నుంచీ, అవును అలాగే, అవునవును చూస్తూ ఒక్క ఆనందరావు ఇంట్లోనే కాదు చాలా ఇళ్ళల్లో, తమ ఇంట్లోనూ అలాంటి అలాంటిలాంటి ఆందరావులని, శ్యామలలని చూస్తూ వస్తూ ఉన్నారు. ఇక ఏం చేస్తారు.. ఆనందరావు అలా పట్టి పట్టి చెప్పిస్తుంటే.. తలూపక ?
“ఆహా ఓహో శ్యామల గారి అదృష్టం” అంటూ.. ఇరుగుపొరుగువారు “ఆహా మా అన్నయ్య బంగారం. మా వదినది ఎంత అదృష్టం” అంటూ ఆడబిడ్డలు.. “మీ ఫ్రెండ్ ని చూసి నేర్చుకోండి భార్యను ఎలా చూడాలో” అంటూ భర్తలను కసరుకునే ఆనందరావు స్నేహితుల భార్యల మధ్య, చిన్న మొహాలు వేసుకునే స్నేహితుల మధ్య ఆనందరావు.. తబ్బిబ్బయిపోతూ ఉంటే శ్యామల కొన్నిసార్లు ఉక్కిరి బిక్కిరైపోతూ నీరసంగా ఫక్కున పైకే నవ్వేది. కొన్ని సార్లు లోలోన నవ్వుకునేది. ఇంకొన్నిసార్లు ఆనందరావు వైపు వ్యంగ్యపు చూపొకటి విసురుతూ, నువ్వూ, నీ బతుకు అన్నట్లు చూస్తూ నవ్వేది.

అలాంటి నవ్వులు శ్యామల చాలా సార్లు నవ్వింది. అలా ఆనందరావు పరమానందంగా, సకల సకుటుంబ సపరివార సమేతంగా తన భార్య పట్ల తనకున్న ప్రేమని జనాలకి ఊరిస్తూ, ఉరిస్తూ పరవశంగా చెప్పుకుంటూ ఉంటే శ్యామలకి ఊపిరాడనట్లు అయిపోయి నీరసంగా.. కోపంగానూ నవ్వుకునేది. కొన్నిసార్లు జోకు వింటున్నట్లు నవ్వుకునేది. అతన్నాపలేక ఏమీ చేయలేని నిస్సహాయతతో నవ్వేది. ఇన్ని రకాలుగా నవ్వాక ఇంకెలాంటి నవ్వులు నవ్వాలో తెలీక చాలాసార్లు అలా గొప్పలు పోతూ.. పోతూ, గొప్పలు చెప్పుకుంటూ,ఉంటూ ఒక రకమైన తృప్తితో ఎర్రబడిపోతూ ఉండే ఆనందరావు ముఖాన్ని తలెత్తి, కళ్ళు విప్పార్చి , నువ్వేనా.. వీడేనా.. ఆనందరావేనా అనుకుంటూ నిబిడాశ్చర్యంతో చూసేది. శ్యామల చూసే ఆ చూపు ఆనందరావుకి ఎక్కడో లోపల కత్తితో పొడిచినట్టు ముల్లుతో గుచ్చినట్టు, ఆమె చేత్తో తన మొఖం మీద ఈడ్చి కొట్టినట్టు అనిపించినట్టయ్యేదేమో ఏంటి.. ఏంటేంటన్నట్టు… ఏంటా చూపెంటన్నట్లు.. చూపేంటీ అట్టా ఉందన్నట్లు చూసేవాడు శ్యామలని వాలుగా, కొంచెం కోపంగా దేన్నో తప్పించుకుంటున్నట్టుగా. మూసుకున్న తలుపులను భళ్ళుమని తెరిచి, ఆ వెలుతురులో తన శతావతారాలన్నింటినీ చూపించుకుంటున్న ఆనందరావుని చూస్తుంటే కోపంతో లోలోన మూర్చనలు పోయేది శ్యామల. ఆ క్షణాల్లో ఆనందరావు తన మొఖాన్ని ఎంతో అమాయకంగా పెట్టుకుంటూ మాట్లాడుతున్నప్పుడు, తన గదిలో తారట్లాడుతూ, తన బెడ్ మీద పొర్లుతూ, తనని చుట్టుకుపోతూ ఉండే ఆనందరావు, దున్నపోతు మొఖం వేసుకొని తిరిగే ఆనందరావు లేదా ఆనందరావు ముఖం వేసుకుని తిరిగే దున్నపోతు, కళ్ళ ముందు తెలుపు నలుపు, ఎరుపు రంగుల్లో మెరిసిపోతూ కనిపిస్తారు ఒక్కసారిగా శ్యామలకి. అలాంటప్పుడు శ్యామలకి ఒకింత భయం కూడా వేస్తుంది సుమా. లలితా సహస్రనామాలలా ఆనందరావూ సహస్ర నామాల్ని మధురంగా పాడుతున్న ఆనందరావుని చూస్తున్నవాళ్ళకి , పోనీ వినే వాళ్లందరికీ, ఆనందరావు సీతమ్మని ఆడవంతా అనియాయంగా పద్నాలుగేళ్లు తిప్పినా కానీ అపురూపంగా కాలు కందకుండా చూసుకున్న శ్రీరాముడి లాగా వెలిగిపోతూ కనిపిస్తే, శ్యామలకి మాత్రం గున గున నడిచే లేదా, డొల్లుకుంటూ ఎప్పుడు పగిలిపోతాడో తెలీక ఇల్లంతా తిరిగే మిగల పండిన పెద్ద సైజు గుమ్మడి పండు లాంటి ఆనందరావు కనబడతాడు భయపెడతాడు కూడా. వెన్నులోంచి భయం లాంటి జలదరింపు ఒళ్లంతా పాకుతూ ఉంటే గుమ్మడి పండు లాంటి ఆనందరావు,ఇంత మంచి ఆనందరావు, ఆడ పిల్లలు గత జన్మలో కోటి దీపాలు వెలిగించి,వంద కిలోల కుంకుమార్చనలు చేసి ఆనందరావు .. ఒక్క ఆనందరావు లాంటి భర్తను మాత్రమే ఇవ్వమని కోరుకునే ఆనందరావు, గత జన్మ పూజాఫలం లాంటి ఆనందరావుని తమ జీవితాల్లో పడేయమని కోరుకుంటుంటే ., అసలు ఇలాంటి మంచి ఆనందరావుని చూస్తే తనకి భయం ఏంటసలు., అవునవును గుండె డాక్టర్యశోదా దేవి కూడా ఇవే మాటలు అంది కదా ? ఏమో, అవునేమో .. అవునవునేమో వీళ్ళంతా అంటున్నట్లు ఆనందరావు చాలా మంచోడేమో.. కానీ బెడ్రూం లో.. చీకటి.. చీకటిగా ఉండే బెడ్రూంలో., వెన్నెలని అసలు రానివ్వని బెడ్ రూమ్ లో,చంద్రుడిని అసలు తొంగి కూడా చూడనివ్వని బెడ్రూం లో భల్లూకం మొఖమేసుకుని ఆనందరావు , ఆనందరావు మొఖమేసుకున్న భల్లూకం తిరుగుతుంటే.. “వద్దు నొప్పి, చూడెలా ఆయాసం వస్తుందో.. గుండెల్లో నొప్పి కూడా .. వద్దు వద్దద్దు.. అసలొద్దు .. చెప్పానా అసలంటే అసలొద్దు… జరుగు .. ఫో”” లాంటి మాటలు, వేడుకోళ్ళ వెక్కిళ్లు వినిపించే బెడ్రూంలు వీళ్ళకి ఉన్నాయా .. మళ్ళీ “పండక్కి రా చెల్లాయి” అని ప్రేమగా అన్న పిలుపుని అందుకునే ఆనందరావు చెల్లికి .. “జాగ్రత్త తల్లీ ఈ సారి అల్లుడేవైనా గొడవ చేస్తే వెంటనే చెప్పు దాచుకోకు,నేను సరైన బుద్ధి చెవుతాగా” అంటూ నాన్న ఆనందరావు భరోసాని, భద్రతను అందుకునే కూతురికి ,” ఏరా వెధవా కోడల్ని కష్టపెట్టకుండా చూసుకుంటున్నావు కదా వీడేమైనా అంటే నాకు చెప్పు తల్లీ” అంటూ మామయ్య ఆనందరావు ప్రేమని అందుకునే కోడలికి, భార్యా ప్రేమికుడిగా ,ఆదర్శ భర్తగా కనిపించే కాలనీ వాసులకి,స్నేహితులకి,డాక్టర్లకి తనని భయపెట్టే ఆనందరావు భల్లూకపు మొఖం తెలిసేదెట్లా అనుకుంటూ శ్యామల నిత్యం మధన పడిపోతూ ఉంటుంది. “అది కాదు .. అలాక్కాధు .. ఈ ఆనందరావు నిజం కాదు. చూడండీ ఇంకోడున్నాడు .. లోపల అతని లోలోపల ఇంకొడున్నాడు.నన్ను నమ్మండి. రాత్రి పూట చీకటిలో మాత్రమే బూచాడి లా నా దగ్గరికి వచ్చేవాడు. చీకటిగా.. చీకటి చీకటిగా వొట్టి చీకటిగా ఆనందరావు. అతగాడు.. ఆ ఆనందరావు .. మీరు చూస్తున్న మిట మిట లాడే పక పక నవ్వే., మంచితనాన్ని ధారలు ధారలుగా వొళ్లంతా కార్చుకునే ఈ ఆనందరావు అసలు మొఖం. భల్లూకపు మొఖం నేను చూపిస్తాగా రండి రండి రాండరండీ .. ఈ ఆనందరావింట్లో లేనప్పుడు రండి” అంటూ వాళ్ళందరినీ చేతులతో ఉపేస్తూ పెద్దగా చెప్పాలనిపిస్తుంది చాలా సార్లు, తను నీరసంగా నవ్వుతూ కళ్ళు వాల్చుకొని నేల చూపులు చూస్తుంటే “ఎనీ ప్రాబ్లం టెల్ మీ ఐ యామ్ యువర్ ఫ్రెండ్ ” అని కనుబొమల నెగరేస్తూ భృకుటి ముడిచి అడిగే తన కార్డియాలజిస్ట్ డాక్టర్ యశోదా దేవి గుర్తుకొస్తుంది. ఆ గుండె డాక్టర్ ఎప్పుడూ తన నుంచి ఏదో ఆలిండియా రేడియోలో వార్తలు వినబోయే ముందు రేడియో వైపు చూసే చూపేసుకొని చూస్తూ ఉంటుంది. ఇక ఆనందరావునేమో “బాగానే చూసుకుంటున్నావులేవోయ్ .. గాని నీలోపల పాపపు పామేదో కదలుతున్నట్లు అనిపిస్తుంది” అనే చూపొకటి వదులుతుంది.
ఇదంతా తన చుట్టూ రోజూ నడిచే డ్రామా, అబద్ధాలతో అంతరంగ మోసాలతో.
**
“అమ్మా ఏమైంది”? వంటమనిషి సుజాత అడుగుతుంది బాధతో ముడుచుకు పడుకునే శ్యామలను.  
శ్యామలకి ఏమైందో తెలుసు సుజాతకి.. సుజాతకి బాగా తెలుసు శ్యామలకి ఏమైందో.  
తెలుసు తెలుసు సుజాతకి చాలా తెలుసు బాగా తెలుసు. శ్యామల విషయాలు ఎన్నో.. .ఎన్నెన్నో తెలుసు !
అయినా శ్యామలకి సంబంధించిన తనకి తెలియని రహస్యాలూ ఉంటాయన్న నమ్మకం సుజాతకి. మనుషులు ఎంత దగ్గరి వాళ్ళైనా సరే అన్నీ చెప్పరన్న అనుభవ జ్ఞానం సుజాతది . శ్యామల జీవితంలో ఏమవుతుందో.. ఏమవుతుందో శ్యామల జీవితంలో ! అందుకే కాసింత ఆరాగానే అడిగింది. బాధగా నిట్టూరుస్తూ మెల్లగా, కాసింత కోపంగా “డాక్టర్కన్నా చెప్పండమ్మా వింటాడేమో సారు ఆవిడ అంటే భయంగా” మామూలు మాటే అయినా రహస్యంగా అంటున్నట్లే జాలి జాలిగా అంటుంది “సార్ కి బుద్ధి లేదు” అంటుంది మళ్లీ తానే కోపంగా తన ఇంట్లోని భల్లూకాన్ని కూడా ఒకేసారి తలుచుకుంటూ. సుజాత ఎనిమిదేళ్లుగా శ్యామల ఇంట్లో వంటపని చేసే సుజాతకి ఆ ఇంటి రహస్యాలు అన్నీ తెలుసు మరి. ఎవరితోనూ పెద్దగా మాట్లాడని శ్యామల సుజాతతో మాత్రం మనసు విప్పి మాట్లాడుతుంది. కూతురు కోడళ్లతో అసలు విషయం చెప్పలేదు కూడా. సుజాత కూడా నమ్మకంగా ఉంటుంది. శ్యామల విషయాలేవీ వీధిన వేయకుండా.
నొప్పి, ఆయాసంతో మూలుగుతున్న శ్యామలను చాలా సార్లు అడిగిన తర్వాత “నీ దగ్గర దాచేదేం ఉందిలే కానీ సార్ వినరు ఎన్నిసార్లు వద్దన్నా..ముట్లాగిపోయాయి కదా సుజాతా అందుకే కలిస్తే బాగా నొప్పి, మంట వస్తుంది. గుండెజబ్బుతో ఆయాసం వస్తుంది. పైగా ఆ దిక్కుమాలిన విటమిన్ ఓహటి వేసుకుంటాడు రాత్రిపూట. ఇక బలం వచ్చేసి ఎక్కువసేపు చేస్తున్నాడు. చచ్చిపోతున్నా సుజాతా నొప్పితో ఒక్కోసారి రక్తం వస్తుంది. “ఏం కాదు ఏం కాదు రెండు నిమిషాలు ఓర్చుకో” అంటాడు ఏం చెప్పను సుజాత నా బాధ ఎవరికీ రావద్దు. శ్యామల నీరసంగా సుజాతతో అంటూ తనలోకి తాను మరింతగా ముడుచుకుపోతూ అంటుంది. “ఈ మధ్యనే మొదలుపెట్టాడు” ఏదో రహస్యం చెబుతున్నట్లుగా కాసింత ముందుకు వంగి గదిలోకి ఎవరో రాబోతున్నట్లు అటూ ఇటూ ఖంగారు ఖంగారుగా చూస్తూ అంటుంది శ్యామల ఆనంద్రావు గదిలోకి అదాటున వచ్చేస్తే ఎట్టా అన్నట్లు కలవరపడుతూ.  
“ఏంటమ్మా ఏం మాత్రలు వేసుకుంటున్నాడో ఏమో మీ కసలే గుండె జబ్బు. స్టెంట్లు వేసుకున్నారాయే ఆపరేషన్ అయ్యి సంవత్సరం అయిపోతే ఏంటిట మీకెట్టా ఉందో అదే కదా ముఖ్యం? ఏమైనా ప్రమాదం అయితే ఎట్టా అమ్మా ? పోనీ ఒకసారి గుండె డాక్టర్ కి చెప్పకపోయారు ఎట్లాగో  అట్టా.. ఆమె చెప్తే అన్నా వింటాడేమో సారు”? సుజాత ఆందోళనగా అంటుంటే..
“డాక్టర్ గారి దగ్గరికి వెళ్ళినప్పుడు క్షణం కూడా వదలడు. బయటికి పోడు ఏం చెబుతానో ఏమో అన్న భయం”అంటుంది శ్యామల నిస్సహాయంగా చీకటీ, వెలుగు, రహస్యవూ కలిసిపోయి నీడలు నీడలుగా,పాయలు పాయలుగా, నల నల్లగా పాముల్లాగా కదలాడే ఆ గదిలో ఇలాంటి సంభాషణలు గుండాపరేషన్ అయి సంవత్సరం దాటిన తర్వాత శ్యామలకి సుజాతకి మధ్య చాలా సార్లు జరిగాయి.”పోనీ నాకు లాగా ఆ దరిద్రపుగొట్టు మందులు చెత్త బుట్టలో పారేయకూడదా అమ్మా అదైనా చేతనవుతుందా చెప్పండి లేకపోతే నేను పారేస్తాను. మా ఇంట్లో నేను ఆ మందులన్నీ పారేస్తాను” అంటుంది సుజాత ఏమీ చేయలేనితనంతో. మందులు పారేశాక తనని తన మొగుడేట్లా కొడతాడో మాత్రం చెప్పకుండా. “లేదే సుజాతా ఆ మందుల కుప్పలలో ఆయన తన షుగరు, బీపీ జబ్బుకి వాడే మందులు కూడా ఉంటాయి. నేనవన్నీ పారేస్తే ఆయనకే ప్రమాదం కదూ” బేలగా అనే శ్యామల వైపు సుజాత మరింత నిస్సహాయంగా..ఈ భూమ్మీద ఈమే ఎన్నో దేవత రూపమన్నట్లు అద్భుతాన్నేదో చూస్తున్నట్లు అబ్బురంగా చూస్తుంది. “పోనీ మీ ఫ్రెండు చెప్పిన ఆ హెల్త్ కేర్ సెంటర్ కన్నా వెళ్ళిపొండమ్మా .. నా మాటినండమ్మా” అని కూడా చెప్పి చూసింది సుజాత.  

అసలైతే ఆందరావు ఆపరేషన్ అయ్యాక సంవత్సరం పాటు బాగానే ఉన్నాడు. ఈమధ్యనే ఏడాది అయిపోయిందిగా. “ఏం కాదు డాక్టర్ గారు చెప్పారు. నిజం నమ్ము నన్ను! నీ కంటే ఎక్కువా చెప్పు డాక్టర్ ఏమీ కాదంటేనే కదా నిన్ను ముట్టు కుంటున్నది” అంటున్నాడు ముఖంలో అబద్ధం నిజాయితీ లేనితనం ఒట్టి ఆశపోతుతనం, కోరిక రంగులు రంగులుగా మారుతూ ఉంటే. “ఏమీ కానిది నీకా,నాకా అది చెప్పాడా ముందు” లోతుగా కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అడుగుతున్న శ్యామలను పట్టు బడ్డట్లు చూస్తూ “ఏవనుకుంటున్నావసల చాలా పెద్ద డాక్టర్లు వాళ్ళు, గుండె స్పెషలిస్టులు వాళ్లబద్దం చెవుతారా తెలివెక్కువై అనే మాటలు కాకపోతే” అంటాడు కోపంగా.  
శ్యామలకి నెలసరి ఆగిపోయి మెనోపాజ్ వచ్చేసినట్లు ఆనందరావుకి కూడా వచ్చేసింది. హార్మోన్లు తగ్గిపోయి అడ్డంగా ఒళ్ళు వచ్చేసి వెంట్రుకలన్నీ దువ్వెనకే అందకుండా రాలిపోయి, నెత్తికి సగం గుండు వచ్చేసింది. అసలైతే ఆనందరావు తన ఆపరేషన్ కి ముందే యాభై ఐదు దాటాక సెక్స్ కి పనికి రాకుండా పోయాడు. అతగాడు ప్రయత్నించీ ప్రయత్నించీ విఫలమయ్యీ , చాత కాక తన ముందు ఉక్రోష పడిపోయి, సిగరెట్లు మందు మీద పడిపోయి నిద్రపోని రాత్రులను బాల్కనీలో సెల్ఫోన్లో బూతు రీల్స్ చూస్తూ గడిపేస్తాడు. ఈ మధ్య రహస్యంగా రీల్స్ చూడ్డం ఎక్కువైంది కూడా. ఏమైందో తెలియదు తనకి గుండె ఆపరేషన్ అయి ఏడాది తర్వాత మళ్లీ మొదలెట్టాడు “ఏం కాదు ఒక్కసారి ట్రీట్మెంట్ తీసుకున్నాక నాకు బాగుంది ఇప్పుడు. నీకేం కాకుండా చూసుకుంటాగా ప్లీజ్” అంటూ ఒకటే బ్రతిమిలాట్టం… ఐస్ క్రీమ్ కావాలని మారాం చేసే చిన్న పిల్లాడిలాగా. అరవై ఐదు ఏళ్ళు వచ్చాయి. ఈ వయసులో కోరిక ఉండద్దు అనటం లేదు, కానీ తన సున్నితమైన గుండె గురించి కూడా ఆలోచించాలి కదా? ఎప్పుడూ తనకున్న షుగరు, బీపీలకి కాకండా ఇంకా ఏవేవో మాత్రలు, పొడులు మింగుతూనే ఉంటాడు. కడుపునొప్పిలు మోషన్స్ అంటూ బాధపడుతూనే ఉంటాడు. ఆనందరావు అలా మందులు మింగుతూ ఉంటే శ్యామల గుండె భయంతో పిడచగట్టుకుపోతూ ఉంటుంది.  
“అబ్బే ఉట్టినే బలానికి” అంటాడు శ్యామల ముఖంలో భయం అనుమానం చూస్తూ భగభగా మండుతున్న మంటలను ఒట్టి బూడిదగా కొట్టి పడేస్తున్నట్టుగా ఒకింత నిర్లక్ష్యాన్ని నటిస్తూ . మహానటుడు మరి ఆనందరావు. 
**
ఆ రోజు… ‘‘ఎలా ఉన్నారు శ్యామల బాగున్నారు కదా’’ డాక్టర్ యశోదా దేవి శ్యామల కళ్ళల్లోకి లోతుగా చూస్తూ అడిగింది. శ్యామలకి తీసిన ఈసీజీ చూస్తూ ఛాంబర్లో లోపల విడిగా ఉండే ఈసీజీ గదిలో. “లేడీ డాక్టర్ కి చూపించు కోవాలి” కళ్లనిండా నీళ్లతో శ్యామల అంటుంటే ‘ఎందుకు’ అంటూ నిర్గాంత పోతూ పళ్ళు బిగబెట్టి “మంటగా ఉంటుంది.. అదే కలిశాక” తడబడుతూ తానేదో చెప్పరాని తప్పు చేసినట్లు.. ఆ తప్పు పైకి చెప్పలేక పోతున్నట్లు, చెప్పలేక చెబుతున్నట్లు, చెప్తున్నప్పుడు కమ్ముకున్న భయాన్నేదో ఖంగారుగా మింగుతున్నట్లు ముక్కలు ముక్కలుగా ఆగి ఆగి చెబుతున్న శ్యామలవైపు అర్థం అవ్వాల్సింది అర్థమైపోయినట్లుగా చూస్తూ డాక్టర్ యశోదా దేవి తను మంచి బాలుడని సర్టిఫికెట్ ఇచ్చిన ఆనందరావు కళ్ళ ముందు నోట్లో కోరలతో ఫెటిల్లున నవ్వుతున్నట్లు కనిపించి ఉలిక్కిపడింది.. బహుశా కాసింత సిగ్గు కూడా పడి ఉన్నట్లుంది. రంగు మారిన మొఖంతో నిలబడ్డ డా.యశోదా దేవిని, “మిమ్మల్ని అడిగాడటగా మీరు పై పైన చేసుకోవచ్చు ఏం కాదన్నారటగా” అంది శ్యామల లో గొంతుతో. నొక్కినట్లున్న శ్యామల గొంతులో కొద్ది కోపం, నిష్టూరం వినిపించాయి డాక్టర్ కి. డాక్టర్ ఉలిక్కిపడింది. “నేనెప్పుడు అన్నాను నన్నెప్పుడడిగాడు ప్రమాదమనే కదా నేను చెప్పింది? ఈ ఆనందరావు లాంటి వాళ్ళు ఇలాగే డాక్టర్లను బదనామ్ చేస్తారు ఎక్కడ మీ ఆయన”? అంది కోపంగా. “లేదమ్మా సారు మన అపార్ట్మెంట్ కి రెండు వీధుల వెనకాల డాక్టర్ సుందరం దగ్గరికి వెళ్లొస్తున్నారు. మా ఆయన కూడా అక్కడికే పోతూ ఉంటాడు మరి” అంది సుజాత.

“ముందు మీరు గైనకాలజిస్ట్ కి చూపించుకోండి. వెళ్ళండి నేను చెప్తాను. ఏం కాదు నయం అవుతుంది. నాకు మీ ఈ కలయిక నొప్పి కాదు గానీ, మీ గుండె పరిస్థితి గురుంచి ఆందోళనగా ఉంది. ఏంటి మరీ ఇంత బాధ్యత లేకుండా ఎలా చేస్తున్నాడో మీ ఆందరావు తెలుసా అసలు”? డా. యశోదా దేవి కోపంగా అంటోంది.
“నెలసరులు ఆగిపోయాయి కదా ఈస్ట్రోజన్ హార్మోన్ తయారు కాదు. అందువల్ల లోపల డ్రై అయిపోయి నొప్పి మంట ఉంటాయి. ఈ క్రీము వాడాకనే భర్తతో కలవండి. అయినా మీకు గుండె జబ్బు ఉంది. భర్తతో కలవకూడదు మీ గుండె డాక్టర్ చెప్పలేదా ప్రమాదం అని ఉండండి” అంటూ ఆమె డాక్టర్ యశోదా దేవికి ఫోన్ చేసి ఇంగ్లీషులో ఏదో చెప్పింది. అక్కడే ఉన్న సుజాత “సార్ మొండోడు మేడం వినడు అంది” బాధగా మందులు దాచి పెడుతున్న తనని చావగొట్టి రాత్రని కూడా చూడకుండా ఇంటి నుంచి వెల్లగొట్టిన భర్త గుర్తుకు వచ్చి. అక్కడే ఉన్న ఆనందరావు వైపు డాక్టరు కోపంగా చూస్తూ “చెప్పాను కదా వినరా మీరు? ఆమెకు ఏమన్నా అయితే మీరు బాధ్యత తీసుకుంటారా అర్థం కాదా ఎంత పెద్ద నేరం చేస్తున్నారో తెలుసా మీకు”? అంటూ అరిచిన డాక్టరు కోపకు చూపుకి ఆమెకి సమాధానం చెప్పడానికి కొత్త రంగేదో పులుముకోవాలన్నట్లుగా ముఖాన్నిపక్కకి తిప్పేసుకున్నాడు ఆనందరావు.

“ఈ మందులు కొంటాను సుజాత అమ్మగారిని డాక్టర్ యశోద గారి చాంబర్కి తీసుకెళ్ళు” అని నల్లబడ్డ ముఖం దాచేస్తూ బయటికి వెళ్లిపోయాడు. 

మళ్లీ యశోదా దేవిని చాంబర్ కి వచ్చేటప్పటికి అక్కడ అంతా సందడి సందడిగా, గొడవ గొడవగా ఉంది. పేషంట్ స్ట్రెచ్చర్ మీద ఉన్నాడు. బంధువు భార్య కాబోలు గుడ్ల నీరు కక్కుకుంటుంది. రెండు చేతులు రెండు కాళ్ళ మధ్య, పొత్తి కడుపు కింద పెట్టుకొని నొప్పి అని అరుస్తున్నాడు.

“ఏమైంది మేడమ్” అంటూ సుజాత అడిగిన ప్రశ్నకి “చెప్పుకుంటే సిగ్గు పోతుందమ్మా’ఈ వయసులో వద్దంటే వినకుండా రాత్రి ఏమో బిళ్ళలు మింగాడు డోస్ ఎక్కువైంది. ఆయనకేదో రెండు కాళ్ళ మధ్య రాయి లాగా గట్టిగా పడిపోయింది. మూత్రం పోయడం రావట్లేదు నొప్పి అని ఏడుస్తున్నాడు. ఆపరేషన్ చేయాలట. లోపల రక్తం గడ్డకట్టి పోయిందట” ఆమె రుద్దమవుతున్న గొంతుతో అంటోంది. వింటూన్న సుజాత శ్యామలలు రాత్రి కురిసిన వాన తడి తెలిసినట్లు ఒకరినొకరు కాస్త లోతుగా చూసుకున్నారు. 

“ఇట్స్ ఏ కేస్ ఆఫ్ ప్రియాప్రిజం,. ప్రొలాంగ్డ్ పెయిన్ ఫుల్ ఎరెక్షన్ ! మూడు రోజుల క్రితం వయాగ్రా టాబ్లెట్ 200 mg రెండు ఒకేసారి తీసుకున్నాట్ట హి నీడ్స్ ఇమీడియట్ సర్జరీ”.
డా. యశోదా దేవి పక్కనే ఉన్న పీజీ డాక్టర్లకి చెబుతూ అక్కడికి వచ్చి హడావుడిగా ఆపరేషన్ థియేటర్లోకి వెళ్లిపోబోతూ అక్కడే ఉన్న శ్యామలని సుజాతని చూసి తెలివిడి పడినట్లు ఒక క్షణం ఆగింది . “గైనకాలజిస్ట్ మందులు వాడండి మీ భర్తతో నేను మాట్లాడుతాను. ఈ సారి తప్పకుండా తీసుకు రండి. జాగ్రత్తగా ఉండండి” అంటూ వెళ్ళిపోయింది.

“చూడమ్మా ఇక్కడ సంతకం పెట్టు. ఆపరేషన్ అయ్యాక కూడా పూర్తిగా గారెంటీ లేదు. దానికొప్పుకుంటేనే ఆపరేషను చేసేది. ఎంటీ ఏడవకలా అంతాలశ్యం చేసేశారు మరి. మాతరేసుకున్న నాలుగు రోజులు నొప్పితో ఇంట్లోనే ముడుచుకు పడుకోమని ఎవరు చెప్పారు? ఊ .. పెట్టు సంతకం” ఆపరేషన్ థియేటర్ నర్సు కఠినంగా.,కాసింత చిరాగ్గా అలసిన మొఖంతో అంటోంది. ఏం వయాగ్రా నో.. వొట్టి భయాగ్రా లా ఉందే ఈ ఆడవాళ్ళ బతుకులకి? ఆనందరావుకి ఈ కేసు విషయం తెలిస్తే బాగుండు తనకి ప్రమాదం అంటే తనని తాకడు వదిలేస్తాడేమో ఈయన భార్య బోల్డంత అదృష్టవంతురాలు. ఆ అదృష్టం తనకి ఉంటే బాగుండు అయినా ఈమెకి తన లాగా గుండె జబ్బున్నదో లేదో, ఉన్నా స్టెంటులు పడ్డాయో లేదో” అని మనసులోనే అనుకొని మరో నీరసపు నిట్టూర్పు విడిచింది. పక్కనే నొప్పికి అరుస్తున్న ఆ పేషంటుని చూస్తున్న సుజాత కళ్ళల్లోనూ అదే ఆశ.. అక్కడే మహత్తరమైన కాంతితో వెలుగుతున్న ఎల్.ఈ.డి బల్బులలాగా మెరుస్తూ కనిపించింది శ్యామలకి.
**
ఆ రాత్రి నుంచి శ్యామల మరో గదిలో పడుకుంటాను అని చాలా గొడవ చేసింది. “ఎందుకు మరో గదిలో పడుకోవడం?అమ్మో రాత్రి పూట నీకు ఏమైనా అయితే.. నీకే మందులు వేయాలో నిన్నెట్లా రక్షించుకోవాలో నాకే తెలుసు నువ్వు ఊరుకో” అంటూ ఆనందరావు నానా గొడవ చేసాడు.

“నువ్వు ఉంటేనే నాకు ఏమైనా అయ్యేది.. నేను చచ్చి పై లోకానికి పోయేది”! శ్యామల గట్టిగా అంది. శ్యామలలో ఈ మధ్య సహనం పూర్తిగా పోతోంది. తన స్వార్థం మాత్రమే చూసుకుంటున్న ఆనందరావుని చూస్తుంటే అసహ్యం వేస్తున్నది. “అవునులే ఇప్పుడు నా విలువ నీకు తెలియటం లేదు నేను పోయాక గానీ” అంటాడు ఆనందరావు అలకతో. 

“నువ్వు వినటం లేదు నావల్ల కావట్లేదు. నేను నీకు దూరాన హెల్త్ కేర్ సెంటర్ లో ఉంటాను” కోపంగా అంది శ్యామల 
“సర్లే మహా బెదిరిస్తున్నావు ఇంత సేవ చేస్తున్నాను. ఎవరైనా చేస్తారా అసలు? “నా మీదేవన్నా లేశమంత ప్రేముందీ నీకు ? ఏదో నెలకోసారి ఆశ పడతాను దానికేనా ఇంత రచ్చ పోనీ లే ఇక ముట్టుకోనులే . అయినా ఆ నిశ్చింత రావులా పెళ్ళాం పనికి రావటంలేదని బయట ముండల దగ్గరికి వెళితే గానీ”.. అన్నాడు ఆనందరావు శ్లేషగా బెదిరింపు గొంతుతో. అతగాడికది అలవాటే. తన ఆనందాన్ని అంతా శ్యామల లాగేసుకున్నట్లు ఆమె వైపు చిరాగ్గా కోపంగా చూస్తూ. 
“నేనూ నీకు ఎంతో చేశాను జీవితాంతం. నీకే కాదు నీ మొత్తం కుటుంబానికి సేవ చేశాను. అదేమైనా ఉందా నీకు? అయినా నువ్వే పనికి రాకండా పోయి ఇన్నేసి మందులు మింగుతూ బయటా ఆడాళ్ల దగ్గరికి పోతాట్ట సిగ్గేవయినా ఉందీ మొఖానికి.. వాళ్ళూ జావగారిపోయే నిన్ను చూసి నవ్వుతారు వెళ్ళు పో. అయినా నీలో లోపం ఉందని నేనెప్పుడైనా బెదిరించానా బయటకి పోతానని. చేసుండాల్సింది అలాగ ? ఏం బెదిరిస్తున్నావా ఫో బయటి ఆడాళ్ళ దగ్గరికి పోయి రోగాలు అంటించుకుని చావు. అయినా నీ మీద ప్రేమ నిరూపించుకోవడానికి , వొప్పేసుకొని నా ప్రాణాల మీదికి తెచ్చుకోమంటావా నావల్ల కాదు. ఇంత కనికరం లేదు నీకు. బయట అందరిముందు మాత్రం నీ నక్క మొఖం దాచుకుని, కుందేలు మొఖమేసుకుని తిరుగుతావు ప్రవచనాలు వల్లిస్తూ. ఉండు డాక్టర్ కి చెబుతాను ఏవనుకున్నావో? శ్యామల కోపంగా అరిచేసి నొప్పితో బిగుసుకుపోయిన ఛాతీని అరచేతుల్లో పట్టుకుంటూ మంచం మీద కూలబడిపోయింది. “లలితా అమ్మగారిని చూసుకో” అంటూ అరిచి ఆనందరావు  అక్కడినుంచి టక్కు మని లేచిపోయాడు. గంటయ్యాక వీధి గదిలో వాలు కుర్చీలో కూర్చుని సెల్ ఫోన్ రీల్స్ తిరగేస్తున్న ఆనందరావు దగ్గరికి కాఫీ తీసుకుని వెళ్ళిన సుజాత “గుండె జబ్బున్న అమ్మగారిని అలా అరిపిస్తే ఎలా సార్..సతాయించకండలా. ఈ విషయం చుట్టూ పక్కల వాళ్ళకి తెలిస్తే బాగుండదు ”అంది కాస్త లో గొంతుతోటి.. “ఏం నువ్వే బాకా ఊది చెప్పేలాగున్నావే ఫో ఇక్కడినుంచి” అరిచాడు ఆనందరావు.
ఆ తరువాత బాగానే ఉన్నాడు ఆనందరావు. ఒక మూడు నెలలు నిజంగానే దూరంగా ఉన్నాడు. శ్యామల మీద చేయి అసలు వేయలేదు. అమ్మయ్య అనుకుంది శ్యామల. 
**
తెల్లవారుజామున ఆ ఇంటి తలుపులు భళ్ళున తెరుచుకున్నాయి. శ్యామల చావు వాసన బయటకి గాల్లో దూసుకుపోయింది. క్షణాల్లో ఇల్లంతా మనుషులతో నిండిపోయింది. ఇల్లంతా కన్నీరు కన్నీరు అయిపోయింది. ఇల్లాలు పోయినందుకు ఇల్లు అల్లాడిపోయింది. తనకే గుండెపోటు వచ్చినట్లు ఇల్లు వణికి పోయింది. తానే చనిపోయినట్లు ఇల్లు కుప్ప కూలింది. అర్ధరాత్రి హఠాత్తుగా శ్యామల నిద్రలోనే పోయింది. ఉదయాన్నే ఎంతకీ నిద్ర లేవని శ్యామలను ఆనందరావు ఆస్పత్రికి తరలిస్తే అప్పటికే చనిపోయిందని గుండెపోటని, చనిపోయి దాదాపు ఒక ఐదు గంటలు అయింది అని చెప్పారు డాక్టర్లు. తనని కత్తులు కత్తులై వెంటాడుతున్న సుజాత చూపుల్ని తప్పించుకుంటూ దొంగేడుపులు ఏడుస్తూ శ్యామల అంత్యక్రియల ఏర్పాట్లు చేస్తూ ఉన్నాడు ఆనందరావు. దూరాన ఉన్న కొడుకులకి కూతురికి బంధువులకి మెసేజ్లు వెళ్ళిపోయాయి దగ్గర ఉన్న బంధువులు వచ్చేసి ఆనందరావు సేవలను పొగిడేస్తూ.. అతని మంచితనాన్ని హిమాలయాలు ఎక్కిస్తూ.. శ్యామలకి పట్టిన ఆనందరావనే అదృష్టాన్ని, పసుపు కుంకుమలతో వెళ్లిపోయిన శ్యామల పుణ్యవత్తనాన్ని.. పొగుడుతూ ఏడుస్తూ , కాసేపు ఆగుతూ తిరిగి మళ్ళీ మళ్ళీ పొగుడుతూ మధ్య మధ్యలో ఏడుస్తూ కాఫీ టీల టిఫిన్ల విరామాలు ఇచ్చుకుంటూ మాట్లాడుకుంటూ మధ్య మధ్యలో పెళ్లి కబుర్లు తద్దినాల, పుట్టినరోజులు కబుర్లు, పట్టుచీరల, నగల, ప్లాట్ల ఆస్తుల మొగుళ్ళ అత్తమామల ఆరళ్ళ,విహారయాత్రల, నచ్చిన,నచ్చని సినిమాల కబుర్లు చెప్పుకుంటూ.. దొంగ దొంగ గా నవ్వుకుంటూ .. మళ్లీ దుఃఖంలో పడిపోతూ అలా గడిపేస్తూ వచ్చారు. శ్యామల శవం కాటికి వెళ్ళే సమయానికి వాళ్ళందరి ఏడుపుల వేగం తగ్గింది. ఆనందరావుని మనసు గట్టిగా చేసుకోమని బతికి ఉన్నప్పుడు,బతకడానికి ఎంత చేయాలో అంతా చేశాడని,శ్యామలే ఆయుస్సు అయిపోయి ఈ లోకం నుంచి వెళ్లిందనీను, దానికి ఆనందరావు మాత్రం ఏం చేస్తాడనీను, ఆయన ఏమాత్రం చింతించాల్సిన అవసరం లేదనీను,నిమ్మళంగా వేళ కింత తింటూ ఇక నైనా విశ్రాంతి తీసుకోమని చెప్పి మళ్ళీ ఆనందరావుని పట్టుకొని కొంత సేపు ముక్కు చీదుళ్ల బుడ బుడ ఏడుపులు కాస్తా ముగించేసి కళ్ళూ ముక్కూ ఒకే బట్టతో తుడిచేసుకుంటూ వెళ్లిపోయారు. దగ్గరి వాళ్ళైన కూతుళ్లూ కొడుకులూ కొన్ని రోజులు ఉండి ఆస్తులూ జమా ఖర్చులూ అన్నీ చూసుకుని జాగ్రత్తలు చెప్పి వెళ్లిపోయారు.
**
అలా శ్యామల చనిపోయింది. శ్యామల అలాగే చచ్చిపోయింది. చనిపోయిన శ్యామల కాస్తా ఆత్మగా మారిపోయి ఆ ఇంటి చూరు పట్టుకుని వేలాడుతూ ఇంట్లోని జనం చేస్తున్న డ్రామాని మరీ ముఖ్యం ఆనందరావు డ్రామాలని మహాగ్రహంగా చూస్తూ ఉన్నది. శ్యామల ఆత్మ కొన్ని సార్లు వేలాడడం మాని, ఇంటి చుట్టూ గిర్రున తిరగడం మొదలెట్టింది. శ్యామల చనిపోయినా ఆలోచిస్తూనే ఉంది. ఇంటి వాకిట్లో పెరట్లో ఇంట్లోని తనకి చీకటి జ్ఞాపకాలనిచ్చిన బెడ్రూం లో కూర్చుని, ఎప్పటిలా ముడుచుకు పడుకుని ఆలోచిస్తూనే ఉంది. తనలో తాను తర్కించుకుంటూనే ఉంది.గుండెల్లో స్టెంట్లు ఉన్నా ఎంతో మంది మరో పదేళ్లు ఎంత బాగా బతికారు తన బావ నాగేశ్వరరావు బతకలా ? అలా తానూ బతుకుతుంది అనుకుంది కాదూ?.ఇంత బతుకు బతికినా జీవితం మీద ఇంకా చాలా ఆశ మిగిలే ఉంది. అన్నీ చిన్న చిన్న ఆశలే.పరట్లో తనకిష్టమైన మల్లె పందిరి కింద మల్లెలు అల్లుకుంటూ కూర్చోవాలని. అలా అక్కడే సరదాగా తనకి ఇష్టమయిన సుశీల, ఘంటసాల పాటలు వింటూ ఉండాలని. తన చిన్నప్పటి ఊరి ఫ్రెండ్స్ తో విహార యాత్రలు చేయాలని చిన్న కోరికలు. ఇవేమైనా పెద్ద కోరికలా? కానీ ఏవీ తీరకుండా తాను గుండెల్లో స్టెంట్లతో సహా పాపం తను చచ్చిపోవాల్సి వచ్చింది. అయ్యో.. తను చచ్చిపోయింది. చచ్చి పోవాల్సిందే కాదు. కానీ చచ్చిపోయింది. డాక్టర్ కూడా “అన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకుంటే హాయిగా మరో ఇరవై ఏళ్లు గ్యారంటీ శ్యామలగారూ ప్రశాంతంగా ఉండండి” అనేది ఎప్పుడూ. తను అలానే ప్రశాంతంగా ఉంటూ., అన్నీ జాగ్రత్తలు తీసుకుంటూనే ఉంది. నర్సూ, సుజాత, దూరాన ఉన్న కొడుకు, కోడలు కూతురు అల్లుడు దగ్గర ఉన్న భర్త ఆనందరావు, డాక్టర్ యశోదా దేవి అంతా చాలా జాగ్రత్తలు తీసుకున్నారు కానీ ఆనంద్రావే కాస్త ఎక్కువ జాగ్రత్త తీసుకున్నాడు దుర్మార్గుడు.
ఏవో మందులవీ వేసుకొని “నీకేం కాదు నీకేం కాదంటూ”, అయ్యో ఆనందరావుకి కూడా ఆనాడు ఆసుపత్రిలో ఒకాయనకి ఇట్టాగే ఏమో మందులు వేసుకుని కాళ్ళ మధ్య గట్టి పడిపోయి పనికిరాకుండా పోయి ఆపరేషన్ చేయాల్సి వచ్చిందే అట్టా వస్తే ఎంత బాగుండు.. ఆమెకులా తానూ నిమ్మళంగా ఉండొచ్చని ఎంతగా అనుకుందనీ ? అసలు ఆ కోరిక తీరనేలేదు. ఏకంగా తానే చచ్చిపోయింది. బతికున్న ఆ రోజుల్లో.. అతగాడికేమో కానీ తనకే ఏదో అయ్యేటట్లు ఉండేది. ఆయాసం పెరిగిపోయేది. తాను అలా ఆయాస పడుతూనే ఎట్టాగో అట్టా బతికేద్దాం అనుకుంది. బతికేద్దాం అనుకుంది ఎట్టాగో అట్టా. కానీ తను లోకాన్ని ఇంకా చూడా అనుకుంది. తనకి బతుకు మీద చాలా ఆశ.. ఎంతో ఆశ ఎంతెంతో ఆశ. కానీ తాను చనిపోయింది . తాను సహజంగానే చనిపోయిందా ? కాదు కదా.. తనెట్టా చచ్చిపోయిందో తనకు బాగా జ్ఞాపకం. ఆనాడు .. ఆ చీకటి రోజుల్లో ఓనాడు.. ఫుల్లుగా తాగేసిన ఆనందరావుకు తన మీద తట్టుకోలేనంత కోరిక పుట్టిన్నాడు ., మరీ తాను నిద్రలో ఉన్నప్పుడు కమ్మేసుకున్ననాడు.. తనకి నమ్మక ద్రోహం చేసిన్నాడు ఉలిక్కి పడి మెలకువ వచ్చి తనకేమైనా అవుతుందనీ..వొద్దు వొద్దన్నావినకుండా దండం పెట్టి గోజారీనా వినని జాలి,కనికరం లేని ఆనందరావు తనని పాములా చుట్టేసుకున్న నాడు.. ఆనందరావు పూర్తిగా పామై పోయిన్నాడు.. పామూ,ఆనందరావు కలిసిపోయిననాడు .,పాము బలం ఆనందరావుకి వచ్చేసిననాడు. ఆ బలమంతా తన బలహీనమైన శరీరం మీద పడిన్నాడు .. ఆనాడే అవును.. అవునవును ఆనాడే.. సరిగ్గా ఆనాడే తన గుప్పెడంటే గుప్పెడు గుండె.. రోగాలతో బలహీనమైపోయిన గుండె,పాపం మందులమీద బతుకుతున్న గుండె, తనకే చాలా జాలి అనిపించిన గుండె,తనని బతికించడానికి ఆగి ఆగైనా కొట్టుకుంటున్న గుండె..భూమ్మీద పడక ముందు నుంచీ సంవస్తరాలుగా కొట్టుకునీ, కొట్టుకునీ అలిసి సొలసి పోయిన గుండె, వయసై పోయిన గుండె.. పాపం పని చేయలేక ఇక కొట్టుకునే శక్తి లేక, ముసలిది అవబోతూన్న గుండె ..చాలిక “అలసితీ అంతర్యామీ” అనుకుంటూ ఏవో కాసిన్ని మందులు వేసుకుంటూ విశ్రాంతి తీసుకోవాలనుకున్న గుండె తట్టుకోలేక చితికిపోయింది. ఆనందరావు బలానికి ఆ క్షణాల్లో గుండెలో ఉన్న స్టెంట్లు కూడా వొత్తిడికి లబలబ మొత్తుకునే ఉంటాయి. సరిగ్గా ఆనాడే తన సున్నితమైన గుండె ఆగిపోయింది. అవును కదా .. అలా కదా .,అలా కాదూ తాను చనిపోయింది? తానలా చావగానే నిర్ఘాంతపోయిన ఆనందరావు,నిలువెల్లా వణికిపోయిన ఆనందరావు, చప్పుడు కాకుండా తను సెక్స్ లో బలానికి వేసుకునే మందులన్నీ టాయిలెట్ లో కమోడ్ వెనక దాచేసి, తెల్లారే దాకా మతి భ్రమించిన వాడిలా బెడ్రూం లోనే కలియ తిరుగుతూ, తిరుగుతూ, తిరుగుతూ అలా తిరుగుతూనే తెల్లవారగానే తలుపులు తెరిచేసి భోరుమని ఏడుపు నటించేశాడు హమ్మా ఆనందరావూ ఎంతటి ఘనమైన నటుడివిరా నువ్వూ? అలా చనిపోయింది కాదూ తను? ఆనంద రావు కాదూ తనని హత్య చేసిందీ ? హార్ట్ ఎటాక్ అంటారు డాక్టర్లు కానీ అదెలా వచ్చిందో ఎవరికీ తెలియదు అవకాశముంటేగా? ఏం మాట్లాడుకుంటున్నారబ్బా చుట్టూ ఉన్నవాళ్లు తన చావు గురించి? భలే మనుషులు. ఆమె చనిపోయిందటగా అదే ఆ మూడో వీధిలో ఆ చివర ఇల్లు రిటైర్డ్ ఆనందరావు భార్య? అవును పాపం నిద్రలోనే గుండెపోటు వచ్చి పోయిందిట. అవును భర్తను నమ్మి ప్రశాంతంగా నిద్ర పోతున్న తన మీద తన భర్త నమ్మకద్రోహంతో ఆదాటున కొండ చిలువలా పడిపోయినందుకు కాదూ తను గుండెపోటొచ్చి చచ్చిపోయింది? ఇది.. ఈ నిజాన్ని మాట్లాడుకోరేం వాళ్ళు ఎంతన్యాయం?ఎంతెంతన్యాయం ఇది? అవును కానీ పిచ్చి శ్యామలా వాళ్లకెట్టా తెలుస్తుందీ చెప్పూ ఈ సంగతి ? ఆవిడకి స్టెంట్లు కూడా వేశారటగా పాపం? నిద్రలోనే చనిపోయిందట అదృష్టవంతురాలు అసలు ఆనందరావు గారు ఎంత జాగ్రత్తగా చూసుకున్నారనీ అటువంటి భర్త దొరకడం ఎంత అదృష్టమో పాపం ఆయన కోసం అన్నా ఆమె బతకలేదు ఎంత బాధ పడుతున్నాడో కదా ఆయన సానుభూతులు నిట్టూర్పులు కన్నీళ్లు జాలి జాలి మాటలు శ్యామల ఎట్టా చనిపోయిందో అని కథలుగా చెప్పుకుంటూ ఆ వీధి తాజా న్యూస్ పేపర్ లా మారిపోయింది.తానెలా చనిపోయిందో చెప్పాలన్న ఆత్రం తో శ్యామల ఆత్మ ఆ వీధి వీధి అంతా అల్లాడుతూ తిరుగుతూనే ఉంది.రాష్ట్రాలు,దేశాలు పోయి కొడుకు,కోడలు,అల్లుడు కూతురుకి చెప్పాలని చూసింది. వంట మనిషి సుజాత,నర్సు లలిత వీళ్లందరికి,,ఆఖరికి డా. యశోదా దేవికీ చెప్పాలని చూసింది. కానెవ్వరికీ శ్యామల ఆత్మ చెప్పబోయే మాటలు వినిపించలేదు. అసలు శ్యామల ఎవరికీ కనిపించనే లేదు.బోలెడంత దిగాలుగా శ్యామల ఆత్మ తన ఇంటి పెరట్లో తనకెంతో ఇష్టమైన మల్లె పందిరి మీద వాలింది. నిజం చెప్పాలన్న ఆశతో ముల్లోకాలూ తిరిగిందేమో.. తిరిగి తిరిగి లోకాలు అలిసిపోయిందేమో కళ్ళు మూసుకుపోయాయి.
ఆ రాత్రి శ్యామల ఇంటి పెరట్లో చల్లని సాయంత్రాల్లో శ్యామల ఎప్పుడూ నులక మంచం వేసుకుని కూర్చునే మల్లె పందిరి మీద రెండు అడవి కోయిలలు మాట్లాడుకుంటున్నాయి. “అవును..మనం రోజూ చూసే శ్యామల ఎట్టా చనిపోయిందీ నిద్రలోనే పోయిందట కదా నిజమా”? మగ కోయిల ఆడ కోయిలని అడిగింది.ఆనందరావు అ ఘాతుకం చేసిన ఆ నాటి రాత్రి నిద్ర పట్టని ఆడ కోయిల శ్యామల బెడ్రూం కిటికీ మీద వాలి, అంతా చూసిన ఆడ కోయిల వెక్కిళ్లు పడుతూ ఆ నిద్రపోవడానికి ముందు ఏం జరిగింది? అసలు ఆనందరావు శ్యామలని నిద్రపోనిచ్చాడా… చెప్పుకుంటూ పోయింది . ముందు ఆనందరావు పూటుగా బాల్కనీ లో కూర్చుని విస్కీ తాగేసాడు మైకంలో శ్యామలకి మాటిచ్చినట్లు మరిచే పోయాడు. మంచం మీద వెన్నెల నీడ పడుతున్న వెలుగులో గాఢంగా నిద్ర పోతున్న శ్యామల మోకహామీద కూడా వెన్నెల పడి,శ్యామల చాలా అందంగా కనిపించింది.అంతే మూడు నెలల తర్వాత ఆనందరావు తన రహస్యపు మందుల డబ్బా తెరిచాడు. ఎంతో ఆప్యాయంగా నీలి రంగు మందు బిళ్ళని గుటుక్కున మింగేశాడు. ఆ మాత్ర పని చేసేదాకా దాదాపు 20 నిమిషాల దాకా మరో విస్కీ నాలుగు పెగ్గులా దాకా తాగేసాడు.మెల్లిగా ఆ మాత్ర ఆనందరావు రక్త నాళాల్లో లీటర్ల కొద్దీ వేడి రక్తం పంపు చేసింది.మెల్లిగా ఆ చీకట్లో… కిటికీ లోంచి పడుతున్న కొద్దిపాటి పలుచని వెన్నెల వెలుగులో, చీకటైన వెన్నెల వెలుగులో, తాగి తాగి అంగాంగంలోనే కాకుండా కళ్ళల్లో కూడా రక్తాన్నినింపుకుని ఎర్రెర్రగా మెరిసిపోతున్న కళ్ళతో , చీకట్లో.. పలుచని వెన్నెలలో ఎర్రర్రని కళ్ళతో మెల్లిగా భయం కలిగించేలా .. ఎవరైనా చూస్తే అక్కడినుంచి భయం తో పరుగుతీసేలా రెండు కాళ్ళ ఆనందరావు కాస్తా మూడు కాళ్ల భల్లూకంగా భీకరంగా మారిపోయాడు. ఆ గది కూడా వణికింది. తను కూడా చిన్న పక్షి మాత్రమే కదా. తను వణికిపోయింది.గుండెలు పగిలేలా “శ్యామలా లే శ్యామలా.. పారిపో శ్యామలా” అంటూ అరిచినా శ్యామల లేవలేదు. ఆందరావు అలా భల్లూకంగా మారిపోతూ ఉన్నప్పుడు, మెల మెల్లిగా అలా గది నిండా భల్లూకానందరావు వొంటి నుంచి వచ్చే ఒక వెగటు వాసనేదో నిండిపోయింది. ఇంకేం మదమెక్కినట్లు నడుస్తూ ఆనందరావు మెల్లిగా గీర గొంతుతో మూల్గుతూ శ్యామల వైపు బరువైన అడుగులతో నడిచాడు. భారీగా ఉన్న భల్లూకానందరావు పాదాలు భారీగా శబ్దం చేశాయి.భల్లూకానందరావు మంచం దాకా వచ్చి ఆగాడు. ఆగిన వాడు శ్యామల మొఖంలోకి నిదానంగా,ప్రేమగా,తీక్షణంగా,కామంగా చూశాడు. ఒక్కసారి మంచం ఎక్కేసాడు. ఎక్కాక భల్లూకానందరావు కాస్తా ఆదాటున భయంకరమైన కొండ చిలువగా మారిపోయి.. నిద్రపోతున్న శ్యామలను చటుక్కున చుట్టేశాడు. పశువుగా మారాక వాడికే స్పృహ ఉంటుంది? అదీ నిలువెల్లా రక్తం నిండిన కొండ చిలువగా మారాక? సున్ని తత్వం ఉంటుందా?కిటికీ రెక్క మీడా ఉన్న నేను ఒక పక్షిని, చిన్న అడవి కోయిలని, “వదులు చచ్చిపోతుంది” అని కిటికీ బయటి నుంచి అరుస్తూనే ఉన్నావింటేగా ఆ కొండచిలువానందరావు.? ఉపపిరాడక ఉక్కిరిబిక్కిరైన శ్యామల గిల గిల్లాడి విలవిల్లాడి క్షణాల్లో చచ్చిపోయింది. కొట్టు కొని,కొట్టుకునీ పాపం శ్యామల చచ్చిపోయింది. చచ్చిపోయే ముందు పాపం వదలమని చాలానే బ్రతిమీలాడింది. ఆఖరికి చచ్చేపోయింది .లేదు ఆనందరావు చంపేశాడు” ఆడ అడవి కోయిల ఏడుస్తూ అంది.అంతా వింటున్న మనసు చలించిపోయిన మగ కోయిల రుద్దమైన గొంతుతో ’’ఊర్కో.. ఈ మనుషులకి మన జంతువులకి మల్లే అన్నీ ఋతువుల్లోనూ శృంగార వాంఛ లేకుండా చేసే దాకా ఈ అన్యాయవు జరుగుతూనే ఉంటుంది. అప్పుడే ఎంత సేపూ శృంగారం గురించి మాత్రమే కాకుండా లోకం లోని మంచి చెడుల గురించి ఆలోచిస్తాడేమో” మగ కోయిల వోదార్చింది.”అవును కానీ ప్రియా నాకోటి చెప్పు.. శ్యామలని చంపింది ఆనందరావులోని అలవిమాలిన కామమా.. అతడేసుకున్న వయాగ్రా మాత్రనా, మాత్రను రాస్తున్న దాకటర్లా,దాన్నితయారు చేసిన కంపెనీలా.. చూస్తూ ఊరుకున్న సర్కారా… ఎవరు చంపారు శ్యామలని? లేక ఆనందరావుని గుడ్డిగా నమ్మిన శ్యామలనా తను చచ్చి పోవడానికి కారణం? ఎవరు చెప్పు”? మగ కోయిల నిశబ్దంగా ఉండిపోయింది ఆలోచనల్లో పడిపోయి. బహుశా సుజాత మాట విని శ్యామల హెల్త్ కేర్ సెంటర్ కి వెళ్ళిపోయి ఉంటే బాగుండేదేమో ., అలా వెళ్లిపోకుండా అక్కడే ఉండిపోయిన శ్యామలే తన మృత్యువును ఆందరావు రూపంలో పోనీ వయాగ్రా రూపంలో కొనితెచ్చుకుందేమో? ఆడ కోయిల మాట్లాడుతూనే ఉందలా! నిద్రా భంగమై అడవి కోయిలల సంభాషణ అంతావిన్న శ్యామల నిశబ్దంగా కన్నీళ్ళు కార్చింది. నిజమే కదా ఆనాడు,ఆ మసక చీకట్లు చిక్కగా కమ్ముకున్న సాయంకాలంనాడు,సరిగ్గా ఆనాడే తన బాధ చూడలేక తడి కళ్ళతో,కళ్ల తడితో, తన మొఖంలో మొఖం పెట్టి ,కళ్ళల్లో కళ్ళు పెట్టి,తన చిన్న గుండెని కాపాడుకోడానికి ఆ ఇల్లు దాటి, ఆనందరావనే కొండచిలువని దాటి ఓల్డ్ ఏజ్ హెల్త్ కేర్ సెంటర్ కి వెళ్లిపొమ్మని చెప్పింది కదూ సుజాత? అవును.. అవునవును చెప్పింది సుజాత! నిజమే .. అయ్యో నిజమే. సుజాత చెప్పినట్లు తాను ఇంట్లోంచి వెళ్లిపోవాల్సింది . బతికి పోయేది కదా?ఎందుకు వెళ్లలేకపోయింది?ఎందెందుకు వెళ్లలేకపోయింది? అయ్యో ఎందుకని వెళ్లలేకపోయింది? కుమిలి కుమిలి,కదిలి కదిలి ఏడ్చింది శ్యామల. ఆమె ఏడుపుకి మల్లెలన్నీ జల జలా మల్లె పందిరి కార్చిన కన్నీటి బిందువుల్లా రాలిపోయాయి. అలా ఏడ్చిన శ్యామల కొంత తేరుకుంది. తన గురించి కన్నీరు కార్చిన ఆజంట కోయిలలని ప్రేమగా, కృతజ్ఞతతో చూసింది. పోనీలే తన చావు నిజం ఇలా హృదయం ఉన్న పక్షుల కన్నా తెలిసింది . కానీ ఈ పక్షుల సాక్ష్యాన్ని ఎవరి నమ్ముతారు?

గీతాంజలి

డా. భారతి : Psychotherapist & marital counselor. కలం పేరు గీతాంజలి. పుట్టిన స్థలం హైద్రాబాద్. ర‌చ‌న‌లు: 'ఆమె అడవిని జయించింది', 'పాదముద్రలు'. లక్ష్మి (నవలిక). 'బచ్ఛేదాని' (కథా సంకలనం). 'ప‌హెచాన్‌' (ముస్లిం స్త్రీల ప్రత్యేక కథా సంకలనం), 'పాలమూరు వలస బతుకు చిత్రాలు' (కథా సంకలనం), 'హస్బెండ్ స్టిచ్' (స్త్రీల విషాద లైంగిక గాథలు) 'అరణ్య స్వప్నం' (కవితా సంకలనం) సెప్టెంబర్ 2019 లో విడుదల అవుతుంది.