రాస్తూ రాస్తుండగానే నా
కావ్యం అపహరణకు గురయ్యింది
అలుక్కపోయిన అక్షరాలు
కనిపించకుండా ఎలబారిపోయాయి…
చేతి వ్రేళ్ళ నడుమ కలం
ఎందుకో గింజుకుంటూంది
రాయబడని కావ్యం నేనూ
ఒక్కటిగా దుఃఖంలో…
సిరాలేని ఖాళీ కలంలో
డొల్ల డొల్లగా భావగీతం
కాగితపు పడవలా తేలిపోతూ
రాస్తుండగానే మునిగిపోయిన కావ్యం..
ఈదురుగాలి కలాన్ని ఈడ్చుకుపోయింది
ఇక చాల్లేని ఎవరో బెదిరించినట్లు
ధారలైన కన్నీరు గడ్డకట్టింది
నిర్జీవిగా నీటతేలుతూ నా కవితా పక్షి!
గాయపర్చిన ఈ గాయాన్నే
మళ్ళీ మళ్ళీ కుళ్ళబొడుస్తూ
పుట్టకముందే నా కవితను
కానరాకుండా కబళిస్తుంటే..
రక్తపుటేరై పారుతూ నేను..!
రక్తపుష్పమై తేలుతూ కావ్యం..!
పుట్టక ముందే నా కవిత ను కానరాకుండా కబళిస్తుంటే