తరచుగా
సప్తవర్ణ ఆలోచనలతో చిక్కుబడి
కలతల్లో మునిగిపోతాను
సువర్ణ స్వప్నాలకు
ప్రేమ రెక్కలు అతికించి
ఆకాశవీధుల్లోకి ఎగురవేస్తాను
వెన్నెల జలపాతం పక్కనే
మేఘానికి ఊయలకట్టి
భూభ్రమణాన్ని లెక్కిస్తుంటాను
విహంగాల దౌత్యంతో
బహూకరించిన కావ్యానికి నర్తించాలని
మయూరానికో అర్జీ పెడతాను
మోడు వారిన జీవితాలకు
ఆకుపచ్చని సంతకాలీయమని
ప్రకృతితో కరచాలనం చేస్తాను
బీడు వారిన నేలల్లో
నదీ స్మృతుల ఆనవాళ్ళకు
వరుణుడిని పలకరిస్తాను
ఎందుకంటే
రాతి హృదయాల్లో నీటి ఊటలు
వినగలిగే నేనో జీవన వాక్యం
ఎప్పటికో
ఆవహించిన నిశ్శబ్దానికి
భంగం కలుగుతుంది
ఆలాపనల
కలగాపులగపు స్వరఝరులు
చెవిని సోకుతుంటాయి
మెదడు మేల్కొంటుంది
వెలుతురు పువ్వు
కంటి పాపను స్పృశిస్తుంది
ఇంతలో…
కోరికలన్నీ అదృశ్యమౌతాయి
ఆవలింతల పరదాలు తప్పించి
రోజు తలుపులు తెరిచేస్తాను
చక్కని శిల్పం స్పష్టత ఉన్న కవిత