Category: కవితలు

రక్తం కార్చుతూరాలిపోయిననా వెలిశాల శాంతికపోతపువార్త తెలిసిఉక్కిరిబిక్కిరవుతున్ననామనసు కుదురుపడడానికినాకు కొంచెం టైం కావాలి ఉలిక్కిపడ్డమారేడుమిల్లి వార్తతోవెన్ను వెలిగినట్టైనా మనసు దోచినా అక్షరాలను పదునెక్కించినవెలిశాల…

వాడు…తన వేలాది ఫాసిస్టు మూకలతోచుట్టుముట్టి హతమార్చిననేలతల్లి బిడ్డల శవాల్నికన్నవాళ్లకు ఇవ్వనంటాడు. వాడికి భయం..వాడు పెట్టిన చిత్రహింసల ఆనవాళ్లు,వాడు నరికిన కాళ్ళూ చేతులూ,ఛిద్రం…

వేలాది యోధులబలిదానాలనెత్తుటి త్యాగాలపునాదులపై.. మొలిచి నిలిచినతెలంగాణా కుపట్టిన చీడలేపాలకు లెల్లా..! బతుకంతానిత్య గాయాలకన్నీటి ఘోషలేవారసత్వంగా.. ఈ నేల తల్లి బిడ్డలుకన్న కలలూపెట్టుకున్న…

అడవి బిడ్డ కుంజ కళ్యాణి ఆదివాసీ కోయ కవిత్వం గురించి మాట్లాడాలంటే ఆదివాసీ ప్రాకృతిక జీవితం గురించి వారి జీవన తాత్వికత…

అతని చివరి నిట్టూర్పును కూడా పీల్చేసుకున్న ఆ పాత నల్లని వేణువు నుంచీ ఓ నిశ్శబ్ద స్వరం వెలికివచ్చి, పొంగి ఉప్పొంగి…

శాంతి గూర్చి మాట్లాడినప్పుడల్లానన్ను ఆయుధాలు క్రిందకు దించి రమ్మని షరతు విధిస్తావునిజానికి ఎవరు ముందుగాఆయుధాలు క్రిందకు దించాలి చుట్టూ ఆయుధాలు లేకపోతేఅడుగు…

కథలో రెండువైపులాఒకరి వేళ్ళు మరొకరి వైపు చూపిస్తుంటేవక్రీకృత సత్యాల చెరసాలలో అసలు నిజం చిక్కుబడిందిఎవడూ తేల్చిచెప్పడేం…నేనిప్పుడు నిర్బంధ శిబిరంలో శాశ్వత శిక్ష…

మా వర్తమానాన్నిమా భవిష్యత్తునుబందూకులతో భయపెడతూమా బతుకులకే ఎసరుపెట్టేనీ ఎదురుకాల్పుల కథల్నెప్పుడూ నమ్మలేదు మేం నిజామాబాద్ పై నిఘావేసిననీ గెద్దచూపుల తుపాకిమోటుపనుల్లో రాటుదేలుతూబండబారిపోతున్న…

కొత్త ప్రపంచాన్ని స్వప్నించడం చేతగాని వాడేవీరుల కలలను నిషేధిస్తాడుదొంగలకెపుడూ ప్రభాకరుడు అస్తమించిన తర్వాతబాలచంద్రుడు ఉదయిస్తాడన్న భయమే!బిస్కెట్లు చాక్లెట్లు తినిపించినంత సులభంగావాడు పసిగుండెల…

వేసిన తొలి అడుగు ఆకుపచ్చ నేల మీద వేసిన వాళ్లంజుంటి తేనె ధారల సారాన్ని జీర్ణించుకొని వచ్చిన వాళ్లంఎక్కడినుంచో అడవి పిలుస్తున్న…

తమ పుచ్చిన చేతులు జూసి అంతా పుచ్చి పోయిందనుకున్నారురెండు వీధి స్తంభాల మధ్య వాళ్ళ గజిబిజి నీడను జూసి జడుసుకున్నారుమూలకు వ్రేలాడిన…

ఈ దారి నాకన్న తల్లినన్నీ దారిలోనే కన్నదికాపాడిందినిలబెట్టిందికుళాయినీళ్లు పేగుల్ని మెలితిప్పినపుడుఉదయ విషాదాంధకారంలో కన్నీరు కరువైనపుడుబతుకు బడి నీచకూపంగా మారినపుడుమలవిసర్జనలే నిర్బంధపు అన్నపానీయాలైనపుడునా…

కళ్ల ముందే తూరుపు నలుపెక్కిందినెత్తురు కక్కుకొని సూర్యుడుఅమరత్వపునీడలో అశువులు బాశాడుయిల్లును ఇడిసిన జాడలుశవాలై తిరిగొచ్చిన తీరుకుఊళ్లు గొల్లుమంటున్నాయిఆశకొట్టేసుకున్న కన్నపేగులకుదింపుడుగల్లం ఆశ కూడా…

నా నగరం పలు అందాలు ఆరబోయపలు రాజ్యాల అందగత్తెలకి స్వాగతం పలుకుతుంది దేహాలన్నీ ఒక్కటేఅంగాంగాల ధర్మాల్లో తేడా వుండదుమందులు సూదులు శస్త్రచికిత్స…

వాళ్ళకి పేరు ఉంటుందికానీ పేరు కోసం వాళ్ళు బతకరు నిజానికి సమూహ చలనంలోవాళ్ళ నామవాచకం మాయమైపోతుందిజీవితమనే వ్యాకరణానికికర్మ అనే కార్యాకరణాన్ని ఆపాదిస్తారు…

నిజానికి అతడి ముఖంతన భుజానికి వేలాడే సంచీలో వుండేదిరెట్టించి అడిగితేచిన్న నవ్వొకటి బదులు దొరికేదిసంచీలోపలి ముఖంతోనైతేఎప్పుడూ ఎవరూ చూసింది లేదు మెండెం…

నెత్తురోడుతున్నపసిబిడ్డలఎడతెరపి లేనిఆర్తనాదాల హోరులో.. చిమ్మ చీకట్లు కమ్మినఆకాశ గాయాలగర్జనల గురుతువై.. గాజావో గాజానా గాజానువు లేచి నిలుస్తావు… చిగురు తొడిగేకలల కడలిఅలల…

గాయాలుఎప్పుడూ నెత్తుటి రంగులోనే చిమ్మబడతాయికానిఒకే దేహంలోని ఒకే హృదయంలోనివే అయినావాటి ధ్వనులు వేర్వేరు, భాషలు వేర్వేరు,వ్యక్తీకరణ వ్యాకరణాలు వేరువేరు గాయాలుఅమూర్తమైనవి కావుపిల్లల…

నా దారెంట మోదుగు పూలు రాలుతుంటేఎరుపు రంగు హృదయం లో నింపుకుంటుంది నా దారెంట ఇప్పపూల కస్తూరి వాసనకొత్త దనం నన్నావహిస్తుంది…

జాము రాత్రైనా కంటి మీద కునుకు వాలదురూపాలు రూపాలుగా కంటి పాపలపైనవిస్తరించిన అల్ల కల్లోల అరణ్యాలుచెవుల్లో రొదపెడుతున్నపోలీసు బలగాల పదఘట్టనలుసాగుతున్న మారణహోమంలోఆవిర్లవుతున్న…

ఒకరి బాధ మన బాధ కాకపోవడంచాలా బాధాకరమైన విషయంఒకరి సమస్య మనకొక సమస్య కాకపోవడంచాలా సమస్యాత్మకమైన సమస్యమనిషి గురించి మనిషి కాకుండా…

వ్యవసాయం చేసిపశుపక్ష్యాదులకు తిండి పెట్టిన చేతులవి ఎండిన తమ పేగులను విరిచిదేశానికి తిండి పెట్టిన గుండెలవి అవిఈ భూమండలంపై కదిలే చెట్లువర్షించే…

భూమి ఎంత అందమైనదోఎన్నెన్ని పురిటి నొప్పులను మోసిందోచిత్రపటాలు కాదుఆదివాసీ జీవన విధానమే సాక్ష్యం భూమి కిందఖనిజాలు ఉన్నాయని చెప్పడానికిఛాయాచిత్రాలు కాదుపంటభూమిలో తల్లిఒడిలో…

అది కోర్టు పరిభాష కాదునాగా జాతి కాలం నుండినరాలను తెంచే హింసాత్మకమైన భాష బాధితుల నాలుక మీదత్రిశూలాలను గుచ్చినజంధ్యప్పోగుల భాష చెమట…

తెగనరికిన అమెజాన్ లోసీతాకోక రెక్కల చప్పుడుఇక వినపడకభీతిల్లిన కోకిల కీచు అరుపు గడ్డకట్టించే చలికాలం మధ్యలోఓ రెండు రోజులు వసంతాన్నిఎర చూపింది…

మిత్రమా!వాళ్లు ఎవరో పోసే తైలం కోసం ఎదురుచూస్తూతమ నీడను చూసి తామే భయపడుతూస్థల కాలాలకు బందీఅయ్యి వెలిగేదీపాలు కాదు తాము మాత్రమే…

తీయటి ఖీర్ తాగలేకఈ దేశం పండగరుచి మరచిపోయిందితోబుట్టువుల ముంజేతి గాజుల సవ్వడి లేకగాజా వీధులు మూగబోయాయిఒక సుందర మానవ స్వప్నసౌందర్యంకాలిబూడిదైపోయింది తరగతి…

వర్గ స్పృహనుదారిమళ్లించామనేసంబరంలోఆస్తిత్వవాదాలుతలమునకలై ఉన్నాయి.. ఎక్కువ తక్కువలతకరారుల్లోసకల జన సంవేదనలుఅలసి పోతున్నాయి.. ఎత్తుగడలుతలగడలుగారూపాంతరంచెందిశ్రామిక జనపోరాట పటిమకులాభ నష్టాలలాబీయింగులద్దడంలోరివిజనిస్టు ప్లీనరీలువాదులాడు కుంటున్నాయి.. కడలి అలలకుకౌగిళ్లను…

తూటాల మోతలేగుండె లయలాయేడ్రోనుల నాదములేశ్వాస లై పాయెనో  పచ్చని అడివంతానెత్తుటి మడుగుగపురుటి మంచమై సెగలు గక్కవట్టెనో ఒరిగిన బిడ్డలంతామళ్ళి జనమమెత్తివొడిల కెదిగి వస్తరోఎదలల్ల…

నిన్ను కలవక మునుపటి దీర్ఘ సుషుప్తి అనంతరంరజతంగా వెలిగే ఓ ఖండాంతర మంచు పర్వాతాగ్రానగడ్డ కట్టించే శీతల వాయువుల్ని పటాపంచలు చేసేఉష్ణ…

చరిత్ర వాకిలి ముందు పరుచుకున్ననా జీవిత తెరలను ఒక్కొక్కటి విప్పి చూసినప్పుడు అందులో మాసిపోని వేదనలే నవ్వుతూ కనబడ్డాయి క్షణాలను అరచేతుల్లోకి…

మహమ్మద్ దార్విష్ ఇది సాధ్యమేకనీసం కొన్నిసార్లుజైలు గది నుంచి ఒక గుర్రం మీద సవారీ చేస్తూపారిపోవడంప్రత్యేకించి ఇప్పుడు సాధ్యమే జైలు గోడలు…