అప్పుడెప్పుడో
ఓడ తీరం దాటినట్టు
ఊరు దాటిన
నేల చిటికెన వేలు పట్టుకుని
నీటిజాడ రక్తంలో నింపుకొని
గాలినలా దూరంచేసి
ఊర్లకు ఊళ్లు
ఎగురుతూనే ఉన్నాను
పుట్టిన ఊరి మధ్యలో నిల్చున్న
పెద్ద వేప చెట్టు గుర్తుకొస్తుంది
అక్కడ కూర్చున్న
మనుషులు వినిపిస్తారు
అది పాలు తాగిన నేల
మొదట కాళ్లు తాకిన మట్టి
పొలాలు జ్ఞప్తికొస్తాయి
బంగారు గొలుసు లాంటి
వడ్ల గింజలు పలకరిస్తాయి
పురిటి వాసన
తిరుగుతూనే ఉంటది
నులకమంచం అల్లుతున్న
పెద్దయ్య పెద్దమ్మ
ఎటుపోయారో
తెలియడం లేదు
రోలు, రోకలి మాటలు వింటున్న
ముసలమ్మ కనిపించడం లేదు
కిటికీలు కంటి ముందు
కనిపిస్తూ ఉంటాయ్
ఊరు నుండి
చాలా దూరం వచ్చేసాను
అక్కడ ఉండే వెన్నెల
ఇక్కడ కూడా ఉంది
ఉదయం ,సాయంకాలం
ఎండా వానా ఋతువు
అన్నీ ఉన్నాయ్
ఎండుగడ్డి వాసన కావాలి
మా ఊరి
మంచినీళ్లబావి
నీరు తాగాలి
చిట్టచివరి రైలు ఎక్కి
కిటికీ పక్కనే కూర్చోవాలి
దేశ దిమ్మరుల దేవులాట …..సహజత్వం మీ కవితా లక్షణం
ధన్యవాదాలు సార్
Malli mana ooriki vellipoye roju ravalani korukuntunnanu
మీ కవితా సౌరభం నా గుండెను మెత్తగా హత్తుకుంటున్నది…
గురువుగారు మీ ఈ గొప్ప కావ్యానికి శతకోటి వందనాలు🙏🙏🙏
ఇంకా ఇలాంటివి ఎన్నో మహా అద్భుతమైన రచనలు చేయాలని కోరుకుంటున్నాం…… గురువుగారు 🙏
Excellent poem sir
చాలా మంచి కవిత సర్
కోల్పోయిన జ్ణాపకాలు మీ కవితలో తచ్చాడుతున్నాయి.
స్పందించిన అందరికి ధన్యవాదాలు సార్
nice one mitramaa