ఒకానొక అయోమయం లో…

మొదలయిందేదైనా ముగిసిపోక తప్పదు గదా
అయినా
ముగింపు ఆరంభమంత సున్నితంగా ఉండకపోవచ్చు
అసలొక్కోసారి ముగింపు ముగింపు లాగే ఉండకపోవచ్చు –
కానీ..
తెరలు దిగుతున్న చప్పుళ్ళు వినబడుతూనే ఉంటాయి
మొలుస్తున్న ముళ్ళచెట్లు కనబడుతూనే ఉంటాయి
ఊరుతున్న నూతినీళ్ళకు ఎండాకాలం ముంచుకొస్తుంది
తిరుగుతున్న కప్పీ లో కందెన తరిగిపోతుంది
ఎంతైనా చేదు..చేదుతూనే ఉండు
ఉహూ…బుంగలోకి చెంబెడు నీళ్ళొస్తే ఒట్టు
జల ఎండిపోతున్న వైనం తెలిసిపోతూనే ఉంటుంది
*** ***
ఏది ఎందుకు ఎలా?
ఏమో ఏమో ఏమో
పంటను ఎండబెడుతున్నదెవరు?
ఎవరికి తెలుసు..
ఎక్కడా చెమ్మ కనబడ్డం లేదేం?
ఎవరికి తెలుసయ్యా
అసలు కన్నీళ్ళే రావట్లేదేంట్రా?
ఎవడికి తెలుసురా బాబూ… అసలేంటి నీ గోల…
** **
మతి ఎంత వాస్తవమో మతిభ్రమణమూ అంతే వాస్తవం
మాట ఎంత వాస్తవమో మౌనమూ అంతే వాస్తవం
ఉంటావా పోతావా…
అసలా మాటకొస్తే
ఉండటం ఎంత వాస్తవమో పోవడమూ అంతే వాస్తవం
ఉంటే ఉండు, పోతే పో…
** **
మరీ చలెక్కువైపోతే ఏం చేద్దాం
పోగేసుకున్న కలలు ఎన్ని లేవు… రోజూ కాసిని మంటేసుకుందాం
కలలైపోయాక…?
కలలెప్పటికీ అయిపోవని తెలీనోడి కథ
కొనసాగితే ఏంటీ ముగిసిపోతే ఏంటీ
పోరా నాయ్నా పో!

రాఘవ రామిరెడ్డి

అద్దంకి, ప్రకాశం జిల్లా. పిల్లలతో గడిపే అవ‌కాశాన్ని అందించిన ఉపాధ్యాయ వృత్తి అంటే ఎంతో ప్రేమ. తాము ఎటువైపు ఉండాలో నిర్ణయించుకోగల శక్తిని విద్యార్ధులకు అందించడం కోసం తన తరగతి గది ఉపయోగపడాలని ప్రయత్నం. కొన్ని క‌థ‌లూ కవితలూ ప్రచురితం.