ఉద్యోగ ధర్మం

ఫట్ ఫట్ ఫట్… లాఠీ ఆక్కడున్న ముగ్గురు బక్క ప్రాణులపై విరుచుకుపడుతుంది. “అన్నా వద్దన్నా, సార్ ఆపండి సార్ నీకు దన్నం పెడతా, కాళ్లు మొక్కుత్తా కొట్టకండ్రి సార్” అరుస్తున్నారు వాళ్లు.

అప్పటి దాకా సీట్లో కూర్చున్న ఎస్. ఐ. వీళ్లకో డోస్ ఇమ్మని చెప్పి ఏదో ఫోన్ వస్తే హడావిడిగా వెళ్లిపోయాడు. బెంచ్ పై కూర్చున్న హెడ్ కానిస్టేబుల్ కొండలరావు ఆ రౌడీ షీటర్లను బాదుతున్న నరేందర్ ని నవ్వుతూ చూస్తున్నాడు. అతని మొహంలో నవ్వు మెల్లిగా మాయమవుతుంది. నుదుటి పై ధారగా చెమట కారుతున్న నరెందర్ కళ్ళ నిండా కసితో, పెదాలు బిగపెట్టి శక్తి అంతా లాఠీపై చూపిస్తూ వాళ్లని బాదేస్తున్నాడు. దెబ్బ ఎక్కడ తగులుతుందో కూడా చూడట్లేదు. మనిషి వణికిపోతున్నాడు.

కొండలరావుకి నరెందర్ కొత్తగా కనిపించాడు. అతన్లో ఆ కసి ఇంతకు ముందు ఎప్పుడూ చూడనిది. దెబ్బల బాధకు తాళలేక ఆ ముగ్గురు కుర్రాళ్లు నరేందర్ కాళ్ళు పట్టుకునే ప్రయత్నంలో నేలపై పాకుతున్నారు. అందులో ఒకడికి నరేందర్ కుడి కాలు చిక్కింది. దాన్ని గట్టిగా రెండు చేతులతోనూ పట్టుకున్నాడు. తన ఎడంకాలితో వాడి డొక్కలో కసిగా తన్నాడు నరేందర్, వాడు విసురుగా వెళ్లి అటుపక్కనే ఉన్న బెంచి కాలికి, నుదురు కొట్టుకోవడంతో, కడుపును ఓ చేతితోనూ నుదుటిని మరో చేతితో పట్టుకుని అమ్మా అని అరిచాడు. లాఠీతో కసిగా ఆ మిగతా ఇద్దరినీ బాదుతూనే ఉన్నాడు నరేందర్.

కొండలరావు ఇక ఆగలేకపోయాడు. గబగబా వెళ్లి నరేందర్ చేతిలోనున్న లాఠీని పట్టుకోబోయాడు. విసురుగా పైకి లేచిన లాఠి పదునుగా కొండలరావు అరచేతికి గాయం చేస్తూ మళ్ళీ పైకి లేచింది. ముందుకు తూలి పడబోయి నరేందర్ భుజాలని గట్టిగా పట్టుకున్నాడు కొండలరావు. పిచ్చి పట్టిందారా ఏం చేస్తునావ్ అంటూ మరో చేతితో ఆ లాఠీ లాగిపడేసాడు.

నరేందర్ శరీరం అంతా వణుకుతుంది. షర్టు చెమటతో తడిసిపోయింది. మనిషి రొప్పుతున్నాడు. కొండలరావు ని చూసి రాజు అనీల్ ఇద్దరూ కూడా వచ్చి నరేందర్ ను మరో వైపున పట్టుకున్నారు. కొండలరావు నరేందర్ ను ఓ చేతితో చుట్టేస్తూ అరేయ్ వాళ్ళని లేపి కూర్చోబెట్టండిరా అని రాజుకి అనీల్ కి చెప్పి నరేందర్ ని లోపల గదిలో ఉన్న తన టేబిల్ దగ్గరకు తీసుకువెళ్ళాడు. రాజు ఆ ముగ్గురు బక్క ప్రాణులను లేపి సరిగ్గా కూర్చోబెట్టాడు. అనీల్ వారికి మంచి నీళ్ళు అందించాడు. వాళ్ల శరీరాలపై వాతలు తేలాయి. ఒకడి పెదవి చిట్లి రక్తం కారుతుంది. మరొకడి కన్ను వాచిపోయింది. చేతికి వేసిన బేడిలతో నీళ్లు తాగలేకపోతుంటే, వాళ్ళ నోటికి బాటిల్ ఇచ్చి నీళ్ళూ తాగిస్తున్నాడు అనీల్.
కొండలరావు నరేందర్ ని లోపలకు తీసుకువెళ్ళి కుర్చీలో కూలేసాడు.

“పిచి పట్టిందారా. ఏంటి ఆ బాదుడు? ఓ వార్నింగ్ ఇచ్చి కూర్చోబెట్టమంటే అలా చచ్చేట్లా కొట్టేది? ఏమైంది నీకు నిన్నటి నుండి” నరేందర్ ముఖంలోకి చూస్తూ అడిగాడు కొండలరావు.

రొప్పుతున్న నరేందర్ ఏం మాట్లాడలేదు. బాటిల్ నీళ్ళూ సగం ఖాళి అయేదాకా గట గటా తాగాడు. చేతిలో లాఠీ క్రింద పడేసి అరచేతుల్లో ముఖం దాచుకున్నాడు. మనిషిలో ఆ వణుకు ఇంకా తగ్గలేదు.

అనీల్ లోపలికి వచ్చాడు. “వాళ్లను లేపి అటు పక్కన కూర్చోబెట్టండి. ఈ రాత్రి స్టేషన్ లోనే ఉంచాలి. వాళ్ళకు ఏదైనా తినడానికి ఇవ్వండి. అనీల్ వాళ్లను నువ్వే డీల్ చేయి. సార్ కాసేపట్లో వస్తారు. ప్రొద్దున్న వదిలేయవచ్చు” అన్నాడు కొండలరావు.

అనీల్ కొండలరావు చెప్పినదానికి జవాబుగా తల ఆడించి ఇద్దరినీ చూస్తూ వెళ్లిపోయాడు.

రాత్రి తొమ్మిదయింది. స్టేషన్ లో ఆ ముగ్గురి మూల్గులు తప్ప అంతా నిశబ్దం. రాజు పక్కనే ఉన్న టీ స్టాల్ నుండి అందరికీ టీ తెప్పించాడు. దెబ్బలు తిన్న ఆ ముగ్గురికీ టీ అందించాడు అనిల్.

టీ కప్పులు తీసుకుని స్టేషన్ బైట ఉన్న బెంచ్ దగ్గరకు నరేందర్ ను తీసుకువచ్చాడు కొండలరావు.

“ఏం జరిగింది రా మూడు రోజులనుండి ఏంటి అదోలా ఉన్నావ్? వాళ్ళని ఓ వార్నింగ్ ఇమ్మని చెప్తే అలా చచ్చేట్లు కొట్టడం ఏంటీ, ఈ రొప్పడం, ఈ చమట ఈ వణుకు ఇదంతా ఏంటి రా? ఇంట్ళో ఏమన్నా ఇబ్బందులా చెప్తే కదా తెలిసేది. అసలు డ్యూటీ చేసీ స్థితిలో ఉన్నావా నువ్వు? ఇలా అయితే పెద్ద ప్రమాదంలో ఇరుక్కుంటావ్. పెళ్ళి కాని కుర్రాడివి ఇలా పిచ్చిగా ప్రవర్తిస్తున్నవంటే ప్రేమ కథ ఏమన్నా బెడిసికొట్టిందా?” అనునయంగా అడిగాడు కొండలరావు.

నరేందర్ తలెత్తి చూసాడు. అతన్ని చూస్తే ఏదో జరిగిందనే తెలుస్తుంది. ముఖం అంతా చెమటతో, కళ్ళల్లో కోపం కనిపిస్తూ ఉంటే భయం వేసింది కొండలరావుకి, నరేందర్ ముఖ్హాన్ని తన రుమాలుతో తుడుస్తూ ఏం జరిగింది బాబూ? నాతో చెప్పు అన్నాడు.

“ఇది ఉద్యోగం కాదు మామా. నరకం. నా వల్ల కాదు. నేను ఈ పని చేయలేను. తల అడ్డంగా విదిలిస్తూ అంటున్నాడు నరేందర్. అతని కళ్ళ నుండి కన్నీరు కారిపోతుంది.

నరేందర్ కాన్స్టేబుల్ గా ఆ పోలీస్ స్టేషన్ కు వచ్చి సంవత్సరం అయింది. డిగ్రీ చదివి ఓ స్కూల్ లో కొన్నాళ్లు పీ టీ గా పని చేసాడు. గవర్నమెంట్ జాబ్ పై మోజుతో పరీక్షలు రాసి పాస్ అయి మెరిట్ మీద కాన్స్టేబుల్ గా సెలెక్ట్ అయి ట్రైనింగ్ తర్వాత ఈ పోలీస్ స్టేషన్ కు వచ్చాడు. వచ్చినప్పటి నుండి అన్ని పనులలో చురుకుగా పాల్గొంటూ పని నేర్చుకుంటూ తన ఉత్సాహాన్ని అక్కడి వారికి పంచుతూ అందరికీ తలలో నాలుకలా ఉన్నాడు. ఎస్. ఐ. రమేష్ కీ అతనంటే ఎంతో ఇష్టం. నైట్ డ్యూటీలో కూడా ఉత్సాహంగా పని చేస్తూ రౌడీ షీటర్ల ల అటెండెన్స్ కోసం విసుక్కోకుండా రాత్రి ఒంటి గంటకు కూడా రౌండ్స్ కని ఆనందంగా వెళ్ళే నరేందర్ అంటే ఆ స్టేషన్ లో అందరూ ఇష్టపడతారు. నిన్నటి నుండే మనిషి ముభావంగా ఉన్నాడు. అడిగితే తల నొప్పి అన్నాడు. కాస్త నలతగా ఉన్నాడేమోలే అని కొండలరావు పట్టించుకోలేదు. కాని ఆ పిల్లలను కొడుతున్నప్పుడు అతనిలోని కసిని కోపాన్ని చూస్తే ఏదో జరిగిందని మొదటి సారి కొండలరావుకు అనుమానం వచ్చింది.

ఓల్డ్ సిటీలో సంతోష్ నగర్ పోలీస్ స్టేషన్ అది. అక్కడి ప్రజలు ఎక్కువగా ముస్లిం లు. మూడు సెక్టార్లుగా విభజించిన ఆ ఏరియాలో క్రైం రేట్ ఎక్కువే. రాత్రి పూట ఆ సెక్టార్ల పరిధిలో ఉండే గుళ్ళు, దర్గాలకు రౌండ్స్ కు వెళ్ళడం, షాపులు, బార్లు, పాన్ షాప్ లను రాత్రి పదకొండు తరువాత మూయించడం, ఏ.టి.ఎమ్ లను గమనించడం, రాత్రంతా గస్తీ తిరగడం లాంటి పనులతో బిజీగా ఉంటారు స్టాఫ్ అంతా. ముఖ్యంగా ఆ పోలీస్ స్టేషన్ పరిధిలో ముప్పై ఆరు రౌడీ షీటర్ల ఇళ్ళున్నాయి ప్రతి రాత్రి ఒంటి గంటకు వంతుల వరిగా వాళ్ల ఇళ్ళకు వెళ్లి వాళ్ళ ఫోటొలు తీసి గ్రూప్ లో తప్పని సరిగా ఈ కాన్స్టేబుల్ లు పోస్ట్ చేయాలి. తమ సెక్టారులో ఐదుగురు రౌడీ షీటర్ల ఇళ్ళకు కొండలరావు నరేందర్ లు ఓ జట్టుగా కలిసే వెళతారు. బ్లూ కోట్లతో బైక్ పై వారి ఇళ్ళకు వెళ్లి వాళ్ళను ఫోటొ తీసి దాన్ని అప్ లోడ్ చేయాలి. ఇది వాళ్ళ రోజువారి పని. ఈ పనిని నవ్వుతూ జోకులేస్తూ చేసేవాడు నరేందర్. అతనితో ఆ రౌడీ షీటర్లు కూడా అన్నా అంటూ, ఆవో భాయ్ అంటూ కలుపుగోలుగా మాట్లాడతారు.

రౌడీ షీటర్లంటే వారేదో సినిమాలలో చూపించే లావుగా ఎత్తుగా ఉండే శాల్తీలు కాదు. వాళ్లంతా పాతికేళ్ళు కూడా దాటని బక్కపలచని కుర్రాళ్లు. ఏదో నేరంలో సాక్ష్యాధారాలతో పాటు అరెస్ట్ అయి రిమాండ్ కెళ్ళిన వాళ్ళు, విడుదల అయి వచ్చాక వాళ్ళ దగ్గర లక్ష రూపాయలతో ఓ బాండ్ రాయించుకుని ప్రతి రాత్రి అటెండెన్స్ ఇవ్వాలనే నిబంధన పెట్టి వారిని వదులుతారు. ఏదైనా మరో క్రైం లో వీళ్లు పట్టుపడితే లక్ష రూపాయల ఫైన్ కట్టాలి. తరువాత రిమాండుకూ వెళ్లాలి. దీనికి భయపడి వాళ్లు మళ్ళీ తప్పు చేయకుండా ఉంటారని ప్రభుత్వం పెట్టిన నియమం అది.

ఈ రౌడీ షీటర్లంతా చిన్న చిన్న పనులు చేసుకుంటూ ఆ చుట్టుపక్కల జీవిస్తూ ఉంటారు. రూల్ ప్రకారం సరిగ్గా రాత్రి ఒంటిగంట తరువాత కాన్స్టేబుల్లు వారి ఇళ్లకు వెళతారు. అక్కడ చేతులు కట్టుకుని కళ్ళు క్రిందకు దించుకుని వాళ్లు ఓ ఫోటో దిగాలి. ఆ ఫోటో టైం స్టాంప్ ఆప్ లో తీస్తే వాళ్ల లొకేషన్, టైం, తేదీ అన్నీ కూడా ఫోటొ పైన ప్రింట్ అవుతాయి. ఈ ఫోటోలను రౌండ్స్ కెళ్ళిన కాన్స్టేబుల్స్ వాళ్ళ గ్రూప్ లో అప్లోడ్ చేయాలి. ప్రతి రోజు వాళ్ళని ఆ సమయంలో నిద్రలేపి ఫోటో తీయడం కొత్తళ్ళో నరేందర్ కు నవ్వు తెప్పించేది. కొందరు గాఢనిద్రలో కళ్ళు నులుముకుంటూ మౌనంగా బైటకు వచ్చి ఫోటో దిగి వెళ్లిపోతారు. ఇంకొందరు అవో సార్ చాయ్ పీయేంగే అంటూ టీ తీసుకొచ్చి వీళ్లతో ఫోటో దిగి పిచ్చా పాటి మాట్లాడి వెళ్ళిపోతారు. అలా వారితో పరిచయం స్నేహం ఏర్పడతాయి. చిన్న చిన్న జోకులు ఒకరిపై ఒకరు విసురుకుంటూ మాట్లాడుకోవడం కూడా మామూలే. నరేందర్ ఈ డ్యూటీని బాగా ఎంజాయి చేసేవాడు. ఇరవై ఎనిమిదేళ్ళ నరేందర్ కు ఆ రౌడీ షీటర్లందరూ తన ఈడు వారవడంతో వాళ్లతో సరదాగా మాట కలుపుతూ ఉండేవాడు. చాలా సార్లు స్టేషన్ లో టీ తాగకుండా ఎందుకు మామా వెళుతున్నాం కదా అజ్గర్ దగ్గరో, ఇమ్రాన్ దగ్గరో టీ ఎలాగూ తాగుతాం. పద మనం వెళ్లి త్వరగా ఫోటో తీస్తే వాళ్ళు నిద్రపోతారు అనేవాడు.

అంత సరదాగా ఉండే నరేందర్ ఇవాళ కోపంతో రగిలిపోతూ ఆ ముగ్గురిని అంత కసిగా బాదడం కొండలరావుకు అర్ధం కాలేదు.

ఒక ముఠా తగాదాలో గలాటా జరిగి కొందరు స్థానికులు ప్రొద్దున కంఫ్లైంట్ ఇవ్వడానికి వచ్చారు. వాళ్లిచ్చిన పేర్లలో అనుమానితులుగా ఈ ముగ్గురు రౌడీషీటర్ల పేర్లు ఉన్నాయి. అది చిన్న గలాటా. గస్తీలో తిరుగుతున్న పోలీసులు రోడ్డుపై కొట్టుకుంటున్న అందరిని తరిమి విషయం లోతుపాతులను కనుక్కోవడానికి కొందరిని స్టేషన్ కు రమ్మన్నారు. విచారిస్తే అదో సాధారణమైన దొమ్మీ అనే తేలింది. ఇద్దరు దుకాణాదారుల మధ్య పార్కింగ్ విషయంలో గొడవ మొదలయి రెండు వర్గాలుగా ఏర్పడి కొట్టుకున్నారు. దీని వెనుక ఇంకేదైనా మతలబు ఉందా అన్న అనుమాన నివృతి కోసం, ఈ ముగ్గురి పేర్లూ ఆ గొడవలో పాల్గొన్న వారి దగ్గర వినిపించడంతో ముందు జాగ్రత్తగా వారిని స్టేషన్ కు పిలిపించాడు ఎస్. ఐ. ఆ ముగ్గురిపై రౌడీ షీటర్లగా కేసులున్నాయి. రెండు గ్రూపుల మధ్య గొడవకు మతం కూడా ఓ కారణం అవడం, మత కలహాల భయం ఎప్పుడూ ఆ ఏరియా లో ఉండడంతో అనుమానితులుగా వాళ్లని పిలిపించి చేతికి సంకెళ్ళు వేసి వాళ్ళను ఇంటరాగేషన్ చేసాడు ఎస్. ఐ.

ఇలాంటి సమయంలో సంకెళ్లను సైకలాజికల్ గా వాళ్లలో భయం కలిగించడానికి వేస్తారు. ఇంటరాగేషన్ లో ఏమీ తెలియలేదు. వాళ్ళను అనుమానించవలసినదేదీ కూడా కనపడలేదు. ఆ ముగ్గురిలో ఇద్దరు అసలు ఆ గొడవ సమయంలో అక్కడ లేనే లేరన్నది తేలిపోయింది. కాని ఏదో ఓ భయం పెట్టడం ముఖ్యం అని ఓ చిన్న కోటింగ్ ఇచ్చి వాళ్లను వదిలేయమని చెప్పాడు ఎస్. ఐ. అందరిలో చిన్నవాడైన నరేందర్ ను వాళ్లపై కాస్త లాఠీ ఆడించమని చెప్పి వెళ్లిపోయాడు. కాని వాళ్లని అలా వాతలు తేలేలా కొట్టడం, వాళ్ల ప్రాణాలు తీసేయాలన్నంత కసిగా లాఠీకి పని చెప్పడం, విచక్షణ మరిచి ప్రవర్తించడం నరేందర్ లో ఇవాళే బైటపడిన కొత్త కోణం. అంత వైలెంట్ గా అతను ఇంతకు ముందెప్పుడు ప్రవర్తించలేదు. నరేందర్ ని అలా చూసిన కొండలరావుకు అతను ఎక్కడో డిస్ట్రబ్ అయ్యాడని అనిపించింది. ఆ ముగ్గురూ తమ సెక్టార్ కు సంబంధించిన రౌడీ షీటర్లు కాకపోవడంతో వారితో పూర్వ పరిచయం ఉండే అవకాశం కూడా నరేందర్ కు లేదు. వాళ్లపై అంత కోపం అతనికి ఉండాలసిన అవసరమూ లేదు.

“ఆ రోజు షరీఫ్ ను నేను కొట్టకుండా ఉండవలసింది మామా. వాడిని కొడుతుంటే వాడు చూసిన చూపులు మర్చిపోలేకపోతున్నాను”. కొండలరావుని పట్టుకుని బావురుమన్నాడు నరేందర్.

షరీఫ్ వీరి సెక్టారుకు సంబంధించిన రౌడీ షీటర్. సన్నగా పీలగా చిరు గడ్డంతో కాలేజీ స్టూడెంట్ లా ఉంటాడు. సుమారు ఎనిమిది సంవత్సరాల క్రితం పదకొండేళ్ళ వయసులో హనుమాన్ జయంతి రోజు వాడు రోడ్డుపై వెళుతున్న హిందువుల ఊరేగింపు పైకి రాళ్ళు విసిరాడు. అప్పుడు జరిగిన గొడవలో కొందరు అరెస్ట్ అయ్యారు. వీడిని పిల్లవాడిగా పరిగణించి వదిలేస్తూ కేసు మాత్రం నమోదు చెసారు. ప్రతి హనుమాన్ జయంతిన ప్రొద్దున్నే అతన్ని స్టేషనుకి తీసుకొచ్చి రాత్రి దాకా ఉంచి పంపించడం రూలు. మొన్న శ్రీరామనవమి కి వీళ్లు వెళ్ళే లోపే టాస్క్ ఫోర్స్ వాళ్లు వచ్చి వాడిని స్టేషను తీసుకు వెళ్ళారు. ఇంచు మించు ప్రతి సంవత్సరం షరీఫ్ హనుమాన్ జయంతికి చక్కగా తయారయి పోలీసుల కోసం ఇంట్లో ఎదురు చూస్తూ కూర్చునేవాడు. వచ్చిన కాన్స్టేబుల్స్ తో నవ్వుతూ పోలీస్ స్టేషన్ కు వచ్చి అక్కడ రోజంతా ఉండి కొన్ని సార్లు చిన్న చిన్న పనుల్లో సాయం చేస్తూ గడిపేవాడు. ఈ కేసు పెట్టాక బైట కొన్ని గాంగ్ లతో వాడు పరిచయం పెంచుకుని తిరిగేవాడు. ఓ రెండు మూడు చిన్న ఘర్షణనల్లో కూడా పాల్గొన్నాడు. ఓ హత్య జరిగిన ప్రదేశంలో అనుమానితుడిగా పోలీసులు అతన్ని అరెస్టు చేసి రిమాండు పంపించారు. అప్పుడే వాడిపై రౌడీ షీటర్ గా కేసు నమేదు చేసారు. అప్పటి నుండి ప్రతి రాత్రి ఒంటి గంటకు అటెండెన్స్ ఇవ్వడం షరీప్ దినచర్యగా మారింది.

పాత బస్తీలో పేదలు ఉండే ఇళ్ళన్నీ చిన్న చిన్న గదులే. ఆ గదుల్లో పాతిక మంది దాకా కూడా ఉంటారు. రాత్రి పూట ఆడవారు, పిల్లలూ ఆ గదుల్లో పడుకుంటే మగవారు రోడ్లపై కాలక్షేపం చేస్తారు. అందుకే ప్రొద్దున్న పదకొండు తరవాతే అక్కడి దుకాణాలు తెరుస్తారు. తెల్లారి నమాజు తరువాత మగవాళ్లు ఇంట్లో పడుకుంటే స్త్రీలు పని చేసుకుంటారు. ఇది ప్రతి పేద ముస్లిం కుటుంబంలో జరిగేదే. అర్ధరాత్రుల్లు వీధుల్లో గడిపే ఆ మగ పిల్లలు అల్లరి మూకల చేతుల్లోకి వెళడం, గంజాయి లాంటి వాటికి అలవాటుపడడం చాలా మామూలు విషయం. ఇస్లాం మతం మందు తాగడం తప్పు అని చెబుతుంది. అందుకని మందు తాగేవాళ్ళు అక్కడ చాలా తక్కువ. వీళ్ళ సెక్టారులో ఒకే ఒక వైన్ షాప్ ఉంది. కాని పాన్ గుట్కా గంజాయి చిన్న పిల్లలు కూడా అలవాటు చేసుకుంటారు. గస్తీకి వెళ్ళే కాన్స్ప్టేబుల్ లకు వీధుల్లో రాత్రుల్లు మగపిల్లలు కనిపించడం మామూలే.

షరీఫ్ కూడా తెల్లారేదాకా రోడ్లపై గడిపే ఓ పేద యువకుడు. అందుకే పోలీసులు అటెండెన్స్ కోసం ఒంటిగంట దాటాక అతని ఇంటికి వస్తే నిద్రమత్తుతో కాక, ఫ్రెష్ గా టీ తో ఎదురు వచ్చేవాడు. ఆవో సాబ్ అంటూ ఓ ఫోటొ దిగేసి అక్కడో అరుగు మీద కూర్చుని చాయ్ తాగుతూ వాళ్లకు ఎన్నో కబుర్లు చెప్పేవాడు. నరేందర్ వచ్చిన రోజు నుండి అతనికి షరీఫ్ తో స్నేహం ఏర్పడింది. డ్యూటి మారి నరేందర్ ఓ రోజు రాకపోతే, ఇంటికి వచ్చిన వేరే కాన్స్టేబుల్ తో నరేందర్ గురించి అడిగేవాడు షరీఫ్. వీరిద్దరి స్నేహాన్నిగురించి మిగతా వాళ్ళు జోకులు వేసుకునేవాళ్లు.

ఓ పది రోజుల క్రితం షరీప్ స్వయంగా ఓ పెళ్లి కార్డు తీసుకుని పోలీస్ స్టేషన్ కు వచ్చాడు. తన మేనత్త కొడుకు వివాహం అని దానికి తప్పకుండా రండని స్టేషన్ లో ప్రతి ఒక్కరినీ పిలిచాడు. నరేందర్ ను కలిసి ఎంతో ప్రేమతో షాది కి రండి సార్ అని చెప్పినప్పుడు స్టేషన్ లో అందరూ నవ్వుకున్నారు. తాను నరేందర్ కోసం ఎదురు చూస్తానని మళ్ళి మళ్ళీ చెప్పి వెళాడు షరీఫ్. అందుకని డ్యూటి మార్చుకుని మరీ ఆ పెళ్ళికి వెళ్లారు నరేందర్ కొండలరావులు. పెళ్ళిలో వీళ్ళను చూడగానే పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి అలాయి బలాయి ఇచ్చి వాళ్లకి ప్రత్యేకంగా టేబుల్ వేయించి స్వయంగా వడ్డించి కొసరి కొసరి భోజనం తినిపించాడు షరీఫ్.

కొండలరావు ఇప్పుడు నరేందర్ షరీప్ ప్రస్తావన తేవడంతో ఆలోచనలో పడ్డాడు. రెండు రోజుల క్రితం షరీఫ్ తమ్ముడు ఇచ్చిన ఫిర్యాదుతో అతన్ని స్టేషన్ కు రప్పించడం అతనికి గుర్తుకు వచింది. నరేందర్ బాధకు కారణం కొద్ది కొద్దిగా బోధపడింది.

“అరేయ్ ఆ రోజు షరీఫ్ ను సార్ కొట్టమన్నందుకేనా ఈ కోపం అంతా” అడిగాడు కొండలరావు.

“మామా వాడు కొసరి కొసరి తినిపించిన తిండి పీకలదాకా తిన్నాం. తన చేతితో నోటికి ఖీర్ అందించాడు వాడు. ఎంత ప్రేమగా చూసుకుంటాడు మనల్ని. ఎప్పుడూ భాయ్ అనే పిలిచేవాడు. ప్రతి రాత్రి మనతో కూర్చుని చాయ్ తాగేవాడు. అప్పుడు ఎన్ని పాటలు పాడేవాడు, ఎన్ని మాటలు చెప్పేవాడు. వాడేదో తప్పు ఎప్పుడో చేసి ఉండవచ్చు కాని నేను వచ్చిన ఈ సంవత్సరంలో ఒక్క సారి కూడా ఏ తప్పు చేస్తూ కనిపించలేదు … వాడు పెట్టిన తిండి తిన్న వారంలోనే ఆ తిండి పెట్టిన చేతినే విరిగిపోయేలా కొట్టాల్సి రావడం .. నా వల్ల కాదు మామా ఈ ఉద్యోగం నేను చేయలేను..’ నరేందర్ ముఖంలో మళ్ళి అదే కోపం.

షరీప్ ఏదో ఆస్తికి సంబంధించిన తగాదా గురించి తమ్ముడి వరస అయిన ఆరిఫ్ పై కంఫయింట్ ఇచ్చాడు. ఆరిఫ్ ను స్టేషన్ కు పిలిపిస్తే అతను అన్నపై ఎన్నో ఫిర్యాదులు చేసాడు. రౌడీ షీటర్ గా ముద్ర పడ్డాక అతనిపై ఏ అనుమానాస్పదమైన విషయం వినిపించినా విచారించవలసిందే. అందుకని అతన్ని స్టేషన్ ను తీసుకురమ్మని నరేందర్ నే పంపించాడు ఎస్. ఐ రమేష్.

సాధారణంగా కాస్న్టేబుల్స్ అటెండెన్స్ తీసుకున్నాక ఎస్. ఐ. లుకూడా ఈ రౌడీ షీటర్లను తమకు తోచినప్పుడు స్టేషన్ కు పిలిపించుకుని అతని పని వివరాలు కనుక్కుని కౌన్సలింగ్ ఇచ్చామని రికార్డులో రాసుకుని ఓ ఫోటొ తీస్కుని దాన్ని అప్ లోడ్ చేస్తూ ఉంటారు. అందుకే ఎస్. ఐ. పిలుస్తున్నారు కాబోలు అని నరేందర్ షరీఫ్ కోసం వెళ్లాడు. షరీఫ్ ఇచ్చిన టీ తాగి “రారా ఓ ఐదు నిముషాలు ఫోటొ దిగి వెళ్ళిపో” అంటూ భుజంపై చేయి వేసి నవ్వుకుంటూనే పోలీస్ స్టేషన్ కు తీసుకువచ్చాడు నరేందర్. వచ్చాక ఇంటరాగేషన్ మొదలయిన తరువాత అందులో షరీఫ్ ఏవో అబద్దాలు చెబుతున్నాడని ఎస్. ఐ కు అనుమానం వచ్చింది. చివరకు కోపంతో ఆ అన్నదమ్ములిద్దరినీ చూపించి “ఈ ఇద్దరికీ కోటింగ్ ఇవ్వురా” అని నరేందర్ కు ఆ పని అప్పగించాడు.

నరేందర్ బిత్తరపోయాడు. కలిసి వన్ బై టూ చాయ్ తాగి ఫోలీస్ స్టేషన్ కు షరీఫ్ ను తీసుకొచ్చాడు. అంతకు ముందే రాత్రి షరీఫ్ ఇంటి బైట కూర్చుని వాడు పాడే హిందీ పాటలను వింటూ గడిపారు కోండలరావు, నరేందర్లు. అందుకని బిత్తరపోయి నరేందర్ షరీఫ్ ను ఎస్. ఐ ను మార్చి మార్చి చూసాడు. షరీఫ్ నరేందర్ ను చూసి నవ్వాడు. అప్పటికీ పై ఆఫీసర్ తో గొడవ ఎందుకని షరీఫ్ నరేందర్ వీపుపై చిన్న దెబ్బ వేసాడు. కాని ఎస్. ఐ రమేష్, షరీప్ నరేందర్ ను చూసి నవ్వడం గమనించాడు. దాన్ని షరీఫ్ తమపై విసిరిన ఓ సవాలుగా అనుకునాడేమో ఎస్. ఐ, నరేందర్ తో అలాగేనా క్రిమినల్ ని కొట్టేది అని నోటికొచ్చినట్లు తిట్టాడు. క్రిమినల్స్ ను ట్రీట్ చేయడం కూడా రాదా అంటూ అందరి ముందు నరేందర్ పై విరుచుకు పడ్డాడు. వాడిని పోలీస్ పద్దతిలో తంతావా లేదా చేతకానివాడివిగా గాజులు తొడుక్కుని మూల కూర్చుని పోలీస్ పరువు తీస్తావా అంటూ గట్టిగా అరిచేసాడాయన.

ఈ రౌడీ షీటర్లను కంట్రోల్ లో పెట్టకపోతే చాలా కష్టం అన్నది ఆయన ఆలోచన. ఆయన అనుభవమూ అదే. నరేందర్ ఇంకా అంత గట్టిపడలేదు. బాస్ తిట్లతో అతని మనసు మొద్దుబారిపోయింది. లాఠీ ఎత్తి కొట్టాడు. దెబ్బ చిన్నగానే పడింది. అది చూసి ఎస్. ఐ రమేష్ కోపం తార స్థాయికి చేరింది. దానితో లాఠీకి పని చెప్పక తప్పలేదు నరేందర్ కు. వీపు మీద పిడిగుద్దులు పడుతుంటే కళ్లెత్తి “క్యా భయ్యా.. తుం భీ” ఆన్నాడు షరీఫ్. ఆ తరువాత నేల వైపు చూస్తూ ఉండిపోయాడు. నరేందర్ రమేష్ ఆగమనేంత వరకూ కొడుతూనే ఉన్నాడు. లాఠీకి చేయి అడ్డు పెట్టిన షరీఫ్ కుడి చేతి ఉంగరం వేలు మీద దెబ్బ తగిలి వేలు విరిగిపోయింది. షరీప్ దెబ్బలు తిన్నంత సేపూ నోటి నుండి ఏ శబ్దమూ చేయలేదు. వంకరయిన అతని వేలు చూసి రమేష్ ఆపమనేదాకా కొడుతూనే ఉన్నాడు నరేందర్. తరువాత మౌనంగా ఇంటికి వెళ్లిపోయాడు.

ఆ సంఘటన నరేందర్ ను ఇంతలా గాయపరుస్తుందని అనుకోలేదు కొండలరావు. ఉద్యోగంలో తాను చేరినప్పటి రోజులు గుర్తుకు వచ్చాయి. నరేందర్ వీపు మీద చేయి వేసి “అరేయ్ అది మన డ్యూటి రా” అన్నాడు మృదువుగా
“మామా అన్నం పెట్టిన చేయి అది. ప్రేమ చూపిన చేయి అది. వాడేదో తప్పు చేసాడని కాదు, చేస్తాడేమో అనే అనుమానంతో కొట్టాం. వాడు నన్ను ఎలా చూసాడో తెలుసా. ఇంక వాడు జీవితంలో ఏ పోలీసునీ నమ్మడు. చిన్నప్పుడేప్పుడో ఊరేగింపుపై రాళ్ళు విసిరాడని ప్రతి సంవత్సరం ఆ రోజున వాడిని స్టేషన్ కు తీసుకొస్తుంటే వాడు సరదాగా తయారయి వచ్చేవాడు. రౌడీ షీటర్ అని వాడిని రోజూ అటేండేన్స్ కోసం ఐదు సంవత్సరాల నుండి అర్ధరాత్రి నిద్రలేపుతుంటే వాడు నవ్వుతూ మనకి టీ పెట్టి మనకోసం ఎదురు చూసేవాడు. ఎంత ప్రేమతో వాడు మనల్ని పెళ్ళికి పిలిచాడు. చిన్న అనుమానంతో వాడిని నేను అంతలా కొట్టడం దాన్ని ఉద్యోగ ధర్మం అనడం నేను భరించలేకపోతున్నాను. కాని మామా ఆ రోజు అన్నం పెట్టిన చేతినే కోట్టాను. ఈ పాపం నాకు తప్పకుండా తగులుతుంది. వాడు మళ్ళీ ఎవరినీ నమ్మడు “ అన్నాడు ఏడుస్తూ.

“అరేయ్ వాడు తెలిసో తెలియకో క్రిమినల్ అని ముద్ర పడినవాడు. వాడితో పోలీసులమైన మనం ఎలా ప్రవర్తించాలో అలాగే ప్రవర్తించాం. దానికి నువ్వు ఇంతగా రియాక్ట్ కానవసరం లేదు”. అన్నాడు కోండలరావు.

నరేందర్ మనసు కొండలరావుకు అర్ధం అవుతుంది. పోలీసు ఉద్యోగంలో ప్రతి రోజూ క్రిమినల్స్ తో కలిసి తిరిగేటప్పుడు వారితో ఓ అనుబంధం ఏర్పడడం సహజం. పోలీసులూ మనుషులే. ఎంత చెప్పినా డిటాచ్డ్ గా పని చేస్తూనే కొందరిపై అభిమానం ప్రేమ ఏర్పడతాయి. రోజూ వాళ్లుండేది క్రిమినల్స్ మధ్యే. వాళ్లమనసుల్లో ఉండే స్నేహం అభిమానం ఈ క్రిమినల్స్ దగ్గర బైటపడడం సహజంగా జరుగుతూ ఉంటుంది. మనం రోజూ చూసే వాళ్లతో మన ప్రమేయం లేకుండానే ఓ బంధం ఏర్పడిపోతుంది. పైగా ఈ క్రిమినల్ ప్రపంచంలో కనిపించే వాళ్లంతా చెడ్డవాళ్లు కాదు. ఏదో ఓ సందర్భంలో ఆవేశంలో తప్పు చేసి, పరిస్థితుల కారణంగా తప్పుడు స్నేహాల మధ్య చేరి, క్రైం లో పాలు పంచుకుని కేసుల్లో ఇరుక్కుంటారు. వాళ్లకీ పోలీసులపై కోపం ఉండదు. ప్రతి రోజూ వాళ్ళని చూస్తూ ఉండడంతో వారికీ పోలీసులతో స్నేహం ఏర్పడుతుంది. కొందరిపై అభిమానం పుడుతుంది.

కాని ఎంత అభిమానం ఒకరిపై మరొకరికి ఉన్నా వాళ్లని ఎప్పుడో అప్పుడు దండిచక తప్పని పరిస్థితి ఈ కాన్టేబుల్ల కు ఎదురవుతుంది. ఉద్యోగం చేసే కొత్తల్లో ఇది కొందరికి చాలా ఇబ్బందిని కలగ జేస్తుంది. ఇవాళ వాతలు తేలేలా కొట్టి మళ్ళీ మరుసటి రోజు రాత్రి అటెండెన్స్ కోసం వాళ్ల ఇంటికి వెళ్లి వాడి భుజంపై చేయి వేసి మాట్లాడక తప్పదు. రోజూ క్రమం తప్పకుండా కలిసే వాళ్లతో చాయి తాగుతూ కొన్ని సార్లు వాళ్లు చెప్పే మాటలు వినకా తప్పదు.

పోలీసులూ మనుషులే ఆ రౌడీ షీటర్లూ మనుషులే. ఈ పరిచయాలతో వాళ్లలో ఒకరిపై ఒకరికి కలిగే ఆ స్నేహపూర్వక ఇష్టం నుండి వాళ్లు తప్పించుకోలేరు. మళ్ళి ఏదో ఓ సందర్భంలో ఒకరిపై ఒకరు దాడి చేసుకోవలసి వస్తే ఇద్దరులోనూ ఒకే రకమైన ఘర్షణ మొదలవుతుంది. దాన్ని ఎదుర్కుని మనసును గట్టిపరుచుకున్నాక ఆ తరువాత వాళ్ళ మాటలూ చేతలు అన్నీ వాళ్లకే నాటకంగా అనిపిస్తూ ఉంటాయి. స్నేహం, కోపం, అనుమానం వీటి నడుమ పోలీసులు ఎంత నలిగిపోతారో ఆ ఉద్యోగం చేసే వాళ్లకే తెలుస్తుంది. క్రమంగా మనసులు రాళ్లలా మారిపోతాయి. కరడుకట్టినట్లుగా కొందరు పోలీసుకు తయారయిపోతారు. కాని ఏదో సందర్భంలో వాళ్లలో ఆ అసహనం, కోపం బైటకు వచ్చి ఇవాళ నరేందర్ రియాక్ట్ అయినట్లు వైల్డ్ గా రియాక్ట్ అయి దుర్మార్గంగా ప్రవర్తిస్తూ ఉంటారు. తమ మనసుల్ని అన్ని సమయాలలో నియంత్రించుకోవడం, సందర్భాన్ని బట్టి స్నేహాన్ని కోపంగా, అభిమానాన్ని అనుమానంగా మార్చుకోవడం ఎంత కరడు కట్టిన పోలీసు కయినా కష్టమయిన పనే.

అలా అని క్రిమినల్స్ తో దూరంగా ఉందామంటే కూడా కుదరదు. వాళ్లతో కలిసి ఉండకపోతే చాలా విషయాలు తెలియవు. కొన్ని సార్లు జరగబోయే గొడవలు, హత్యలు, దొమ్మీలు, ఆ ఏరియాలో జరిగే దొంగతనాల వెనుక ఉన్న మనుషులు, ఇలాంటి నిజాలు తెలియాలంటే ఆ క్రిమినల్ ప్రపంచంతో సంబంధం ఉన్న వాళ్లతో ఏర్పడ్డ స్నేహంతోనే సాధ్యం. ఎన్నో సార్లు వాళ్లిచ్చిన సమాచారంతోన డ్రగ్స్, గంజాయి, దొంగలించిన వస్తువులు, అనాధరైజ్డ్ గా అక్కడ ఉండే విదేశీ ముస్లిం ల సమాచారం వీళ్లు తెలుసుకుంటూ ఉంటారు. ఆ సందర్భాలలో ఆ రౌడీ షీటర్లు కూడా పోలీసులతో ఏర్పడ్డ ఈ స్నేహం కోసమే రిస్క్ తీసుకుంటారు. అంత రిస్క్ తమకోసం తీసుకున్న వారిని ఏదో ఓ సందర్భంలో స్టేషన్ కు పిలిచి తన్నవలసి వచ్చినప్పుడు తమ ఉద్యోగంలోని క్రూరత్వం ఈ కానిస్టేబుల్లను ఎంతో అలజడికి గురి చేస్తుంది. తమను తాము అసహ్యించుకునే స్థాయికి చేరుతుంది. మనసు ద్వేషంతో రగిలిపోతుంది. అది ఇలా ఇంటరాగేషన్లలో అనాలోచితంగా బైట పడుతూ ఉంటుంది.

ఈ ఒత్తిడి, పై అధికారుల నుంచి వచ్చే రక రకాల ఒత్తిళ్ళు వాళ్లను ఎంతటి డిప్రెషన్ లోకి తీసుకెళతాయంటే కొన్ని సార్లు వాళ్ళ కుటుంబ సంబంధాలు, వాళ్ళ పర్సనల్ రిలేషన్ షిప్స్ కూడా దెబ్బతింటాయి. తమతో రిలేట్ అయిన వాళ్లతోనూ తాము ఎంతో ప్రేమించే వాళ్లతోనూ ఏదొ ఓ సమయంలో కఠినంగా ప్రవర్తించవల్సి వచ్చినప్పుడు వీళ్ళ ప్రవర్తన క్రూరత్వంగా బైట పడుతుంది. ఈ ఒత్తిడికే వీళ్ళకు తాగుడు, కొన్ని సార్లు అనైతిక సంబంధాలు అలవాటవుతాయి. తమలోని మంచితనాన్ని, ఇష్టాలను పక్కకు నెట్టి తోటివారిని క్రిమినల్స్ గా, స్నేహితులుగా, వాళ్ళకు శ్రేయోభిలాషులుగా, ఒకోసారి వాళ్ళెవరో తెలియనట్లుగా సందర్భాన్ని బట్టి ప్రవర్తించవలసి రావడంతో వీళ్ళ మనసుల్లో ఏర్పడే గందరగోళం ఆ ఉద్యోగాలలో సర్వైవల్ కోసం వీళ్ళ వ్యక్తిత్వాలనే మార్చివేస్తుంది. నరేందర్ ఇప్పుడు అదే స్థితిని అనుభవిస్తున్నాడని కొండల రావుకు అర్ధం అవుతోంది. అతనిలోని ఆ సహజమైన మానవప్రేమకు ఉద్యోగ ధర్మానికి నడుమ జరిగే ఈ యుద్దం పోలీసు ఉద్యోగం చేసే వాళ్ళకే అర్ధం అవుతుంది.

ఇంకాసేపు తర్వాత షరీప్ ఇంటికి వెళ్లాలి వాళ్ళు. వాడు వీళ్ళని మౌనంగా నిర్వికారంగా చూస్తాడు. అధికారానికి వాడు తల వంచాల్సిందే. వీళ్ళు ఏమీ ఎరగనట్లే ఏం రా ఏం చేస్తున్నావ్ అంటూ షరీఫ్ ని పలకరిస్తారు. వాడు ఓ రెండు క్షణాల తర్వాత కుచ్ నయీ సాబ్ అని మామూలుగా మాట్లాడే ప్రయత్నం చేస్తాడు. ఆ రెండు క్షణాల మౌనం పెట్టే బాధకు నరేందర్ ఇంకా అలవాటు పడాలి. అప్పుడే లేదా, మరుసటి రోజు వాడు చలో సార్ చాయ్ పియేంగే అంటాడు. లేదా వీళ్ళే అనాలి. అందులో ఓ నాటకీయత ఉంటుంది. అది ఇరు పక్షాలకు అలవాటు అయే క్రమంలో ఎవరికి వాళ్లు పడే ఇబ్బంది వాళ్లకే తెలుస్తుంది. షరీఫ్ వీళ్ళ ఇన్ఫార్మర్. చాయ్ తాగుతూ ఇంతకు ముందు ఏమీ జరగనట్లు వీళ్లు నటించాలి. షరీప్ వేలుకున్న పట్టిని చూస్తూ ఏం జరగనట్లు ఇరు పక్షాలు ఒకరిని ఒకరు చూసుకుంటూ చాయ్ తాగి ఒకటి రెండు మామూలు విషయాలు మాట్లాడుకుని బయటపడాలి. ఇదే పోలీస్ వాడి జీవితం. ఇలా ఓ పది సంవత్సరాలు పని చేసాక ఇక వీళ్ళ వ్యక్తిత్వాలు ఎలా మారతాయి. వీళ్ళ పర్సనల్ రిలేషన్ షిప్స్ లో ఈ నాటకీయత, చొరబడకుండా తమను తాము నిలబెట్టుకోవడానికి ఎంత కష్టపడాలి? ఎంత ఒంటరితనం అనుభవించాలి?

అందరికీ ఇది సాధ్యం కాదు. ముఖ్యంగా నరేందర్ లాంటి యువకులకు. ప్రేమ, మనిషితనం పట్ల ఎంతో గౌరవాన్ని ప్రదర్శించే వాళ్లకు ఇది చాలా కష్టం. తమను తాము నిలబెట్టుకోవడానికి నిత్య నరకం అనుభవిస్తారు వీళ్లు. చివరికి ఎలా తయారవుతారో కాలమే నిర్ణయించాలి.

కొండలరావుకు పోయిన సంవత్సరం అదే స్టేషన్ లో రివాల్వర్ తో పేల్చుకుని చనిపోయిన సుందర్ గుర్తుకు వచ్చాడు. పక్క స్టేషన్ లోని లేడి కాన్స్టేబుల్ తో వాడి సంబంధం బైటపడి అది వాడి ఇంట్లో గొడవలకు కారణం అయి, వాడి భార్య స్టేషన్ కు వచ్చి కంప్లైంట్ ఇవ్వడంతో జరిగిన రచ్చ అంతా కొండలరావు కళ్ల ముండు రీళ్లలా తిరిగింది. సుందర్ కూడా ఉద్యోగంలో చేరిన కొత్తల్లో ఇలాగే ఉండేవాడు. కొందరి క్రిమినల్స్ ను ఇంతరాగేషన్ అప్పుడు కొట్టి బైటకు వచ్చి కన్నీళ్లు తుడుచుకునేవాడు. ఎప్పుడూ గలగలా మాట్లాడే వాడు మెల్లిగా మౌనంలోకి జారుకున్నాడు. ఆ తరువాత క్రిమినల్స్ ని ఇంటరాగేషన్ చేసేటప్పుడు మరీ క్రూరంగా కొట్టేవాడు. వాడిని చూస్తే ప్రతి ఒక్కరూ భయపడే స్థితికి చేరాడు. తాగుడుకి అలవాటు పడ్డాడు, భార్యతో గొడవలు, తరువాత ఆ సంబంధం బైట పడి రచ్చ జరిగి పోలీస్ రివాల్వర్ తోనే కాల్చుకుని చనిపోయాడు. అతని చావుకు, చివర్లో అతని ప్రవర్తనకు కేవలం అక్రమ సంబంధమే కారణం కాదని కోండలరావుకి అనిపించేది. నరేందర్ లో అతనికి ఇప్పుడు సుందర్ కనిపిస్తున్నాడు.

భయంతో ఒళ్లు జలదరించింది కొండలరావుకు. ఒక కాగితం తీసుకొచ్చి నరేందర్ కు ఇచ్చాడు. “చూడు నరేందర్, లీవ్ అప్లయి చేయి. సార్ తో నేను మాట్లాడతాను. ఒక వారం పాటు ఇంట్లో ఉండు. నేను ప్రతి రోజు మధ్యాహ్నం వచ్చి కలుస్తాను. ఇప్పుడు నీకు కొంత గాప్ కావాలి. కొంత నెమ్మదించాక డ్యూటికి రావచ్చు. మన ఉద్యోగంలో ఇలాంటి సంఘర్షణ మామూలే. ఇంకా చాలా ఎదుర్కోవాలి నువ్వు. దానికి నిన్ను నువ్వు తయారు చేసుకోవాలి. ఇప్పుడీ గందరగోళాన్ని, నీ లోని అలజడిని పక్కకు నెట్టేసి పని చేస్తూ వెళ్లడం కూడా నీకు మంచిది కాదు. నేను ఉద్యోగంలో చేరిన కొత్తల్లో నీలాగే బాధపడ్డాను. తరువాత పరిస్థితులకు అలవాటుపడ్డాను అని చెప్పను కాని ఇలాంటి సంఘర్షణను ఆలోచనతో ఎదుర్కోవడం నేర్చుకున్నాను. దానికి సమయం పడుతుంది. కొంత గాప్ కూడా అవసరం. సిక్ లీవ్ పెట్టు. అది సాంక్షణ్ అయ్యేలా నేను సార్ తో మాట్లాడతాను” అన్నడు కొండలరావు.

కళ్ళ నుండి కారుతున్న నీటితో ఆ కాగితం తీసుకున్నాడు నరేందర్. అతని చేతి వేళ్ల వణుకుని చూస్తూ ఆలోచనలో పడ్డాడు కొండలరావు.