ప్రతి రాత్రి
ఉదయాన్ని ఉదయిస్తే!
ఆరోజు…
కొండచిలువను మింగి
కొన్నిశవాల్నిపుక్కిలించిన
కాళరాత్రి
*
అక్కడి హాహాకారాలకి
కొండలు సైతం కరిగి
కాలువలైన కన్నీళ్ళు
రక్తంతో తడిసి
ఎర్రటి ఆకాశంలా
కళ్ళల్లో పరచుకున్న భూమాత
*
తలలు తెగిన మొండాలు
కాళ్ళు చేతులు విరిగి
ఖండఖండాలై
శ్వాసకోసం పోరాడుతూ
రక్తపు మడుగులో కొట్టుకొంటున్న
అమాయక విగతజీవులు
*
చేరుకోవాల్సిన గమ్యాన్ని
చేరుకోలేక
అనంత వాయువుల్లో
కలిసిన ప్రాణం లేని దేహాలు
*
అక్కడ…
ఎదురు చూసే మనస్సులో
క్షణక్షణానికో
గుబులు మహామేఘ విస్ఫోటనం
*
మరి కొంతమంది
ఎండిన చూపులతో
ఎదురు చూపులతో
ప్రాణం ఉన్నా లేనట్టే
పోగొట్టుకున్న వస్తువుల్ని ఏరుకుంటున్నట్లు
కాళ్ళు చేతుల్ని ముఖాల్ని
ఏరుకుంటూ
కనిపించే విషాద శిలారూపాలు
*
కొన్నిసార్లు జీవితం
మధ్యలో ఆగిపోయే ప్రయాణం
ప్రయాణాలు అనంత దూరాలు
గమ్యం తెలియని సుదూర తీరాలు
*
పాదం కదిలినంత కాలం
ప్రాణ మున్నంతకాలం
సాగేదే జీవితం.