ప్రాణాలు ఆకులై రాలుతున్న భయానక వేళ
ఏదో రాద్దామని కూర్చున్నానా
వెలితిగా ఉన్న బాల్కనీ మీద
పిట్ట పాట కడుపు నింపింది
ఎటుచూసినా ఒంటరితనం
గడియారం ఒక్క సారి తిరిగొచ్చే లోపల
ఎవరు మిగులుతారో దాటిపోతారో అనే దిగులు
శరీరాలన్ని దూరం దూరంగా
గోడల మధ్యన తీరుబడిగా జొరబడి
కూర్చున్న మనోవికారాల వలయాల్లో
జ్ఞాపకాలని ఒక్కమారు తైపారు వేస్తున్నాను
ఇదంతా పాతదే అని నువ్వు ఆవులించినా
వ్యక్తిగత సామాజిక దూరాల తనాన్ని
అలవాటైన పనిగా ఆర్తి తో నేను హత్తుకుంటున్నాను
అనుభవాలు నేర్పిన పాఠాల ముందు
ఏది దేనికి సరి పోలదు
పదాలకు ఆకారాలే తప్ప అవయవాలుండవు
ఆత్మ నిండుగా ఇంకిపోయి వివశుల్ని చేస్తుంది
వ్యయం కాబడుతున్న కన్నీటి చుక్కల మధ్యలో
గుమ్మం ముందు నుంచి నడిచిపోతున్న
అడుగుల శబ్దాల హడావుడిలో
నిన్ను కలుపుకు పోకుండా
నువ్వు తిరిగి సమాధానం చెప్పలేని
నీ వెంటారానితనమేదో నిన్ను నిలదీస్తుంది.
చాలా బాగుంది అన్న..కవిత..
‘నీ వెంటరానితనమేదో..నిన్ను నిలదీస్తుంది…’
అద్భుతంగా ఉంది సర్ అభినందనలు
Pitta paata kadupu nimpindi