“ఈరోజే ఫస్ట్ వర్కింగ్ డే! మర్చిపోయావా?” ఎవరో నీ చెవి దగ్గరగా వచ్చి బిగ్గరగా చెప్పినట్టు వినిపిస్తుంది. ఘాడనిద్రలోంచి ఒక్కసారిగా మేల్కొన్నట్టు…
Author: శివలీల కె
కథా రచయిత, జర్నలిస్టు. పద్మావతి మహిళా యూనివర్సిటీలో జర్నలిజం పాఠాలు చదివాను. ఇరవయ్యేళ్ల వయసులో ప్రజాశక్తి జర్నలిజం స్కూల్లో చేరి, ఆ పత్రిక ఫీచర్స్ డెస్కులో సబెడిటర్ గా కెరీర్ ప్రారంభించారు. సండే మ్యాగజైన్ ‘స్నేహ’ లో క్యాంపస్ ఛాట్ శీర్షిక నిర్వహించారు. టీవీ9లో కొంతకాలం పనిచేశారు. పెళ్లయ్యాక సాప్ట్వేర్ రంగంలోకి అడుగుపెట్టారు. మళ్లీ సాహిత్యాభిలాషతో కథలురాయడం ప్రారంభించారు. మొదటి కథ ‘గాజుబొమ్మ’ విహంగ పత్రికలో ప్రచురితమైంది. పెళ్లి పేరుతో స్త్రీలపై జరిగే హింసను వివరించే ‘విముక్తి’, ట్రాన్స్ జెండర్స్ ఎదుర్కొనే వివక్షను చూపే ‘ఓ శిరీష్ కథ’ విహంగలోనే పబ్లిషయ్యాయి. స్త్రీలపై, హిజ్రాలపై జరుగుతున్న హింస, వివక్షలపై సమాజంలో అవగాహన తీసుకురావడానికి కృషి చేస్తున్నారు.
విషవలయం
స్వరూప చూస్తోంది. రెప్పవేయడం మర్చిపోయినట్టుగా అలాగే గమనిస్తోంది. నెమ్మదిగా నడిచే వాహనాలను మెలికలు తిరుగుతూ మాయమయ్యే బైకులను ఓ చెయ్యి చూపిస్తూ…
కంటేజస్
చిన్నపాటి శబ్దాలు సునిశితంగా వినిపిస్తున్నట్టూ కలలో కనిపిస్తున్న ప్రతిదీ నిజజీవితంలో తారసపడుతున్నట్టూ అనిపిస్తుంది. రోహికి కూడా సరిగ్గా ఇలాగే ఉంది. మెదడు…
చివరి కోరిక
“రాజ్యం మీద నమ్మకం లేదు. దేశం మంచిది. ప్రజలు మంచోళ్లు. పోరాడతారు. ప్రభుత్వాన్ని నిలదీస్తారు. ఎట్లాగైనా నాకొడుకును బయటికి తీసుకొస్తారు. అక్రమంగా…
అరుణాక్షరాల అగ్గిపాట: ‘మోదుగుపూల వాన’
“అందరిలా నా నిరీక్షణలో నీవు అలసిపోకునేను తిరిగి వస్తాను – నిరీక్షించు” – అంటారు వరవరరావు. నిరీక్షణ… అదో అంతులేని తృష్ణ.…
ఒంటరి
ఏడుపు. ఒక్కటేపనిగా. ఏకధాటిగా. ఆపకుండా. ఆగకుండా. మనసులో ఉన్న కసినంతటినీ బయటపెట్టేవిధంగా. చెవులను తూట్లు పొడిచేలాగా. ‘ఎందుకిలా? ఏమైయుంటుంది?’ ఆలోచిస్తూనే ఫ్రిడ్జులోంచి…